بریده‌هایی از کتاب جنگی که بالاخره نجاتم داد

اگر به ترسم اجازه می‌دادم وارد شود، هیچ‌وقت نمی‌توانستم جلویش را بگیرم.

«همه دارن. زخم‌های نامرئی.»

کلمه‌ها می‌توانند خطرناک و نابودگر باشند، به اندازهٔ بمب‌ها.

ما شاید خیلی چیزها بدانیم، ولی لزوماً باورشان نداریم

پایم هیچ‌وقت کاملاً خوب نمی‌شد، ولی می‌توانستم راه بروم، بدوم و از پله‌ها بالا بروم. شاید احساساتم هم هیچ‌وقت کاملاً خوب نمی‌شد، ولی به اندازهٔ کافی آرامش پیدا کرده بودم.

«برای مسن‌ترها مرگِ راحت می‌تونه یه موهبت باشه.»

ما شاید خیلی چیزها بدانیم، و شاید روزی باورشان کنیم.

کلمه‌ها می‌توانند خطرناک و نابودگر باشند، به اندازهٔ بمب‌ها.

سر تکان دادم. گفتم: «مواظب خودت باش.» لبخند محزونی زد. «نمی‌تونم. یادت رفته؟ جنگه.»

ما شاید خیلی چیزها بدانیم، ولی لزوماً باورشان نداریم.

بعد از چند پیچ، راه به جاده‌ای رسید که می‌رفت سمت خانهٔ تورتون‌ها و بعد اصطبل. برآمدگی بالای اصطبل را می‌دیدم. می‌دانستم کجا هستم. داد زدم: «فرِد!» و بعد دویدم. تا آن موقع خیلی ندویده بودم. سکندری می‌خوردم و تلوتلو می‌رفتم و نفسم داشت بند می‌آمد، ولی می‌دویدم، واقعاً داشتم می‌دویدم و آن‌قدر خوش می‌گذشت که بلندبلند خندیدم. از پیچی رد شدم و رسیدم به حیاط اصطبل‌ها و چشمم افتاد به فرِد، خدمتکار خانم تورتون، که داشت مثل همیشه کلاهش را برمی‌داشت تا سر کچلش را بخاراند.

رحم یعنی توانایی، و حق اینو داری که کسی رو اذیت کنی، یا عذاب بدی، ولی خودت انتخاب می‌کنی این کار رو نکنی.

برداشت سیب‌زمینی کسل‌کننده، کثیف، طاقت‌فرسا و سرد بود. خوشم آمد.

بعضی وقت‌ها چیزی که درست است با چیزی که قانونی است فرق می‌کند.

«لابد با هم احساس بدبختی کردن بهتر از تنهایی بدبخت بودنه.»

من دختر قوی‌ای شده بودم که می‌توانست ساعت‌ها سخت کار کند. دختر محکمی شده بودم که می‌توانست درد شانه‌ها و تاول‌های ظاهرشده کف دستش را ندیده بگیرد.

می‌خواستم فرار کنم. سوزان گفت: «تحمل کن. تنها کاری که می‌تونیم بکنیم.» «یعنی فقط حسش کنیم؟»

اگر چیزی که ازش می‌ترسیدم جانم را نجات می‌داد چه؟

خیلی بستگی دارد که خوب را چطور تعریف کنی.

شاید همه‌مون بعد از مرگ بهتر از چیزی بشیم که بودیم. شاید همه بالاخره به بهشت برسیم.

همه دارن. زخم‌های نامرئی

ما شاید خیلی چیزها بدانیم، ولی لزوماً باورشان نداریم.

اگر چیزی که ازش می‌ترسیدم جانم را نجات می‌داد چه؟

«فرض قشنگیه. شاید همه‌مون بعد از مرگ بهتر از چیزی بشیم که بودیم. شاید همه بالاخره به بهشت برسیم.»

هر کسی خودش انتخاب می‌کنه چی رو باور داشته باشه.

«همه دارن. زخم‌های نامرئی.»

کلمه‌ها می‌توانند خطرناک و نابودگر باشند، به اندازهٔ بمب‌ها.

«اگه بدونی مردم فکر می‌کنن چه چیزهایی لازم دارن تعجب می‌کنی.»

کلمات را نمی‌توانستم ترجمه کنم ولی معنی‌شان را می‌دانستم.

کلمه‌ها می‌توانند خطرناک و نابودگر باشند، به اندازهٔ بمب‌ها.