بریده‌هایی از کتاب جزیره دکتر لیبریس

“کتاب مدرکی است برای اثبات اینکه انسان‌ها می‌توانند جادو کنند.”

شخصیت‌های داستانی توی صفحه‌های کتاب‌ها، آروم خوابیدن؛ و منتظرن... که اگه یه روزی بهشون احتیاج داشتیم، فقط کتاب‌ها رو باز کنیم و قصه‌شون رو خوب بخونیم! حتماً بیدار می‌شن و به کمکمون میان؛ مثل همیشه!

«جوابش هفت می‌شه! چون اگه خود عدد ۷ رو سَروته کنی، می‌شه ۸ که یه عدد زوجه.»

همهٔ ما می‌توانیم انتخاب کنیم که چه کسی باشیم یا چه‌کاره باشیم. هر کداممان داستان خودمان را می‌نویسیم جناب ویلیام. ما هر روز درحال نوشتن داستان شخصی‌مان هستیم.» هرکول اضافه کرد: «و اگر با شجاعت تمام آن را بنویسی، دیگران هم درمورد تو می‌نویسند.»

“کتاب مدرکی است برای اثبات اینکه انسان‌ها می‌توانند جادو کنند.”

“کتاب مدرکی است برای اثبات اینکه انسان‌ها می‌توانند جادو کنند.” «کارل ساگان»

«بیلی! فکر می‌کنی بچه‌ها قبلِ اختراع بازی‌های کامپیوتری و تلویزیون و حتی برق، چی‌کار می‌کردن؟» «نمی‌دونم... همه‌ش گریه می‌کردن؟»

هرکول اضافه کرد: «ما انسان‌های سرخوشی هستیم. هرچه را که از ثروتمندان می‌دُزدیم، به باد می‌دهیم.» رابین گفت: «نه، هرچه را که از ثروتمندان می‌دُزدیم، به فقرا می‌دهیم.»

بعضی آدما محدودیت‌هایی رو که دیگران براشون می‌ذارن، قبول نمی‌کنن.

دارتانیان پرسید: «جرئت می‌کنید که از ما دُزدی کنید؟» رابین گفت: «بدون شک چنین خواهیم کرد!» هرکول اضافه کرد: «ما انسان‌های سرخوشی هستیم. هرچه را که از ثروتمندان می‌دُزدیم، به باد می‌دهیم.» رابین گفت: «نه، هرچه را که از ثروتمندان می‌دُزدیم، به فقرا می‌دهیم.» هرکول سرش را تکان داد و گفت: «درست است. متوجه شدم. معذرت می‌خواهم.»

بیلی پرسید: «لوبیای سحرآمیزت کجاست؟» «معلوم است! در باغ... درست در همان جایی که مادرِ بیچاره‌ام لوبیاهای سحرآمیزم را بر زمین ریخت!» «حالا باغ کجاست؟» «درست پُشت پنجرهٔ آشپزخانه‌مان.» «عالیه! آشپزخونه کجاست؟» «در میانِ خانهٔ رعیتیِ کوچکمان!» پولیانا گفت: «ای بابا! جَک! چرا اِنقد طفره می‌ری؟! بیلی می‌خواد بدونه شما کجا زندگی می‌کنین!» والتر گفت: «خیله‌خُب بچه‌ها. جَک از کتاب بچه‌های پیش‌دبستانی اومده، طفلی رو اذیت نکنین.» جَک گفت: «گاو می‌گوید ما ما!»