کتاب وقت هرز

جدایی اصلا این‌طور نیست: بیش‌تر شبیه قایقی پارویی است که وقتی کسی خیلی تند از جایش بلند شود، کمی تکان خواهد خورد. پس از چند ثانیه قایق ثابت می‌ماند و در سکون از جا تکان نمی‌خورد: انگار نه انگار که موجی بر آب باشد.

بودنِ همیشگی با بچه‌ها شبیه پوشیدن یک جفت کفش گران‌قیمت، ولی بسیار کوچک بود. با این‌که پایش تاول می‌زد، طاقت نداشت آن‌ها را دور بیاندازد.