بریده‌هایی از کتاب از آخر مجلس

ما سینه زدیم، بی‌صدا باریدند از هرچه که دم زدیم، آن‌ها دیدند ما مدعیان صف اول بودیم از آخر مجلس شهدا را چیدند

ما آیه‌های عصر خسرانیم معجونی از تردید و ایمانیم

دنیا دل ما را به غنیمت برده یک عمر به هر بهانه‌اش آزرده یک روز همه به خانه برمی‌گردیم چون طفل دبستانیِ سیلی‌خورده

اگر دریا نمی‌گنجد به کوزه، با چه اعجازی میان چفیه پیچیدند جسم پهلوان‌ها را؟

هر دم هوس و هوای خود را دارد این قوم سر فنای خود را دارد از نعش مریدان علی می‌ترسند از نام علی که جای خود را دارد

گرگی که به کودکانمان رحم نکرد با جایزهٔ صلح نوبل می‌آید

بر نعش جوان، صدای کِل می‌آید از دیدهٔ شهر، خون دل می‌آید گرگی که به کودکانمان رحم نکرد با جایزهٔ صلح نوبل می‌آید

برای شهدای بمب‌گذاری شیراز که در انتهای حسینیه سیدالشهدا عزاداری می‌کردند و... ما سینه زدیم، بی‌صدا باریدند از هرچه که دم زدیم، آن‌ها دیدند ما مدعیان صف اول بودیم از آخر مجلس شهدا را چیدند

دنیا دل ما را به غنیمت برده یک عمر به هر بهانه‌اش آزرده یک روز همه به خانه برمی‌گردیم چون طفل دبستانیِ سیلی‌خورده

برخیز که در عشق خطر باید کرد در راه خدا سینه سپر باید کرد

کی میان ابرهای تیره پنهان می‌شود؟ آسمان ما که با خون شهیدان روشن است

به ما یک یا علی گفتند و از ما جان و دل بردند خوشا آنان که از نزدیک می‌دیدند مولا را

گدای راز الستم، فقیر ذات تو هستم همین که جز تو ندارم غنیمت است خدایا

ای آه! اگر سوی خدا رفتی با او بگو که ما پشیمانیم

با دشمن خویشیم دمادم در جنگ او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ ما رود مدامیم، بگویید به تیغ ما شیشهٔ عطریم، بگویید به سنگ

ما خیل فرزندان سلمانیم، ما نیز چون سلمان مسلمانیم سلمان اگر از خاندان توست، اینک ببین ایل و تبارت را

خون در دل و داغ بر جگر داشته باش در عالم غم، سیر و سفر داشته باش گیرم که دعای مستجابی نشدی چون آه در این جهان اثر داشته باش

اگر دریا نمی‌گنجد به کوزه، با چه اعجازی میان چفیه پیچیدند جسم پهلوان‌ها را؟ خبر دادند یوسف‌ها به کنعان بازمی‌گردند ندانستیم با تابوت می‌آرند آن‌ها را به روی شانهٔ لرزان مردم یک به یک رفتند خدا از شانهٔ مردم نگیرد این تکان‌ها را

بگو امواج سرکش بیش از این خود را مرنجانند که طوفان‌ها مصمم می‌کند مردان دریا را

گرچه در بزم حماسه هیچ جای گریه نیست در هجوم شعله‌ها، تکلیف باران روشن است