بریده‌هایی از کتاب رهگذری در خواب پروانه ها

فصلی را که گم شد در خواب پروانه‌ها باید جست!

هفت پیکر ۱. شبانه‌ی لیلی به بازخوانی قیس بازو بگشا ای فیروزه بر چشم‌های تاریکم سپیده‌دم از گور برخاسته شبنم رنگی بر پاره‌های مستولی افشان چشمی گشوده می‌شود هزار نیزه بر جوشن دریا روان قلب قیس یورتمه می‌رود              به دنبال آهو. پلک بر هم بگذار و در این دقیقه‌ی آخر که ماه در کمین عقرب می‌خرامد نگاهم کن و نَفَسم را بیامرز.

ماهِ تلخ کمان پذیرفتنی! سلام به انحنای کشیده‌ات.

کجا می‌بری خون مرا ای بستر آشفته ای ارس! ای خجسته ی گذرا! من از آرامش پهناور درختان می‌آیم. آن‌جا که تبرها نیز رؤیای سبز دارند

به هم پیوستم تارهایی برای آن‌که آواز بخوانی

آواز سبز دستت بهار را بیدار کرده است تا من در ابدیت زنبق‌ها از چشم‌های تاریکت عبور کنم.

مقصود تویی هنگام تاری پلک‌هام.