بریده‌هایی از کتاب مامور ۶

ثروت خودنمایانه برای تعداد کمی از مردم محرومیت برای بسیاری از مردم

امیدواریم کودکان امروز در زندگی خود فقط صلح را بشناسند.

اگر قدرت داشت، زمان را نگه می‌داشت، سپیده‌دم پیش رو را متوقف می‌کرد، جلوی خورشید را می‌گرفت و لحظه‌ای را که باید خداحافظی می‌کرد، تا ابدیت به تعویق می‌انداخت.

اعتماد حسن تعبیری از عشق بود.

خانهٔ هر کسی اسرار خود را همان‌طور آشکار می‌کند، که مظنونی گناه خود را، با کوچک‌ترین جزئیات.

آینده‌ای از آزادی برای تمام مردها و زن‌ها، بدون توجه به پیشینه، یا نژادشان. اینجا آزادی شما حقیقی است.

اگر عشق ایثار بود، پس تنها عشق حقیقی او برای حکومت بوده است. و حکومت هم، گویی او فرزند محبوبش است، با پاداش و قدرت دادن به او، عاشق او بوده است.

گریگوری به خاطر زنی که به‌سختی می‌شناخت زندگی خود را به خطر انداخته بود. حتماً این کنشی از عشق است. به‌نظر می‌رسید عشق با تهور احمقانه‌اش توصیف می‌شود.

وضعیت هر انسانی با حجم فضاهای خالی اطرافش تعریف می‌شد.

کسانی که به‌نظر می‌رسد بی‌گناهند، اغلب همان‌هایی هستند که باید بیشتر مراقب‌شان باشیم.

شاید عشق این‌گونه آغاز می‌شود؟ عشق این‌گونه آغاز می‌شود؛ جمله‌ای احساساتی بود، سازگار با خلق‌وخوی خیالی کسی که یادداشت‌های روزانهٔ بی‌ضرری می‌نویسد، ولی آن را چنان با دقت پنهان می‌کند که گویی محتوای آن خیانت و توطئه است. چه کار احمقانه و خطرناکی.

شاید اصلاً دشمنی وجود ندارد؟ شاید همه عاشق این حکومت هستند؟ شاید هیچ‌کس آرزوی از بین رفتن کارهای ما را ندارد؟ شغل ما فاش کردن جرم است، نه اینکه ناشیانه امیدوار باشیم جرمی وجود نداشته باشد.