بریده‌هایی از کتاب حیات ذهن

آدمی هیچ‌گاه به اندازه وقتی که عملی انجام نمی‌دهد اهل عمل نیست، و هرگز به اندازه زمانی که با خویشتن به سر می‌برد از بی‌کسی فاصله نگرفته است.

حضور ما همواره مؤثرتر از مداخله‌ی بی‌ربطِ ماست. اگر می‌خواهی به کسی کمکی کنی، فقط مداخله نکن. لازم نیست کاری بکنی، فقط قضاوت نکن

شکسپیر می‌گوید: «واقعیت، چیزی‌ست که هست. آنچه هست، همانی‌ست که هست، خوب و بد ندارد. فکر ماست که واقعیت‌ها را خوب یا بد جلوه می‌دهد.»

هنگامی که فارغ می‌شوی از قصه‌ی ذهنیِ خود، متصل می‌شوی به هستی کُل؛ همچون اتصالِ قطره به دریا. هیاهوی درون سر و فکرها نمی‌گذارند «حضور» را تجربه کنی. فکر، تفسیری غلط و مخدوش از بودنِ هشیارانه‌ی تو به دست می‌دهد.

  آدمی هیچ‌گاه به اندازه وقتی که عملی انجام نمی‌دهد اهل عمل نیست، و هرگز به اندازه زمانی که با خویشتن به سر می‌برد از بی‌کسی فاصله نگرفته است. کاتو