بریده‌هایی از کتاب صحیفه‌ی سجادیه

به عزّتت سوگند که برای گناهانم جز تو بخشنده‌ای نمی‌یابم

ستایش برای خداست به هر شمار که نزدیک‌ترین فرشتگان و گرامی‌ترین آفریدگان و پسندیده‌ترین ستایش‌گرانش او را بستایند.

نهایتِ کوششِ من، اعتراف به ضعف و درماندگی است؛ نه از روی بی‌رغبتی -ای معبود من!- که از سر ناتوانی.

برایم در میان آیندگان نامی نیکو و در بین ماندگان آوازه‌ای بلند بر جای گذار، و در روز رستاخیز، مرا در جمعِ نخستین مؤمنان درآور.

خداوندا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و چون پیر شوم، فراخ‌ترین روزی‌ات را، و چون درمانده گردم، قوی‌ترین نیرویت را برایم قرار ده.

خداوندا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا بر آن دار با کسی که بدخواهی من کند، با خیرخواهی روبه‌رو شوم

پشتیبانِ ستم‌گران قرارم مده، و نه هم‌دست و مددکار ایشان در نابود کردنِ کتابت.

شاکرترینِ بندگانِ تو، از سپاست ناتوانند، و عابدترین‌شان از فرمان‌برداری‌ات فرو مانَند. ۴) هیچ‌کس را نسزد به شایستگی‌اش او را بیامرزی و به سزاواری‌اش از او خرسند شوی. ۵) پس هرکه را آمرزیده‌ای به احسانت بوده، و از هرکه خشنود گشته‌ای، به فضل و توانت.

خدایا! بر محمّد و خاندانش درود فرست

نعمتِ گسترده‌ات را بر من به کمال رسان، و بهترین‌هایش را در حقِّ من پی‌درپی گردان، و دستانم را از عطایای خود آکنده ساز

ستایش برای خدایی‌ست که ما را به توبه‌ای رهنمون گردید که جز به احسانش از آن برخوردار نشویم.

ستایش برای خدایی‌ست که ما را به توبه‌ای رهنمون گردید که جز به احسانش از آن برخوردار نشویم.

خداوندا! چون به سختی افتم، راحتِ جانم تویی، و چون محروم گردم، سرمنزلِ امید و امانم تویی، و چون مصیبتی بینم، از تو یاری خواهم

توفیق‌مان ده که در این ماه، با نیکی و احسان، به خویشانِ خود بپیوندیم، و با بخشش و پیشکش، از همسایگانِ خود دلجویی کنیم.

مرا عصمتی بخش که به ترسِ از تو نزدیکم سازد، و میان من و انجام حرام‌هایت جدایی اندازد، و مرا از کمندِ گناهانِ بزرگ وارهانَد.

خدایا! هر خوی مرا که بر من عیب گیرند، اصلاح کن و هر کاستی مرا که بدان سرزنشم کنند، نیکو گردان، و هر فضیلت را که در من ناقص است، به کمال رسان.

خدایا! اینک بر محمّد که امانت‌دار وحی‌ات، و برگزیده آفریدگانت، و خالص در میان بندگانت است، درود فرست؛ آن پیشوای رحمت و قافله‌سالار نیکی و کلید گنجینه‌های برکت

به توفیق و هدایتت مرا مُؤیَّد بدار، و بر نیّتِ شایسته و گفتارِ پسندیده و کردارِ نیکو یاری‌ام فرما، و بی‌توان و نیروی خودت، به جنبش و نیروی خویشم وامگذار.

پس، من از خدایی که پروردگارِ من و پروردگارِ تو، و آفریننده من و آفریننده تو، و تقدیرسازِ سرنوشتِ من و تقدیرسازِ سرنوشتِ تو، و صورتگرِ من و صورتگرِ توست، می‌خواهم که بر محمّد و خاندانش درود فرستد و تو را، ماهِ برکتی که گذشتِ روزها از آن نمی‌کاهد، و ماهِ پاکی‌ای که چرکِ گناهش نمی‌آلاید، قرار دهد؛ ۵) ماهِ ایمنی از آفات، و دور ماندن از بدی‌ها. ماهِ سعادت که در آن بدشگونی نیست، و [ماهِ] فرخندگی که سختی و نامرادی با آن نباشد، و [ماهِ] آسانی و آسودگی که هیچ دشواری با آن نیامیزد، و [ماهِ] نیکی و خیر که هیچ بدی‌اش نیالاید، و ماهِ امنیّت و ایمان و نعمت و احسان و سلامت و اسلام.

بی‌شک، تو به آنچه از تو خواهند، قدرت داری، و آن افزونی‌ات را که درخواست کنند، می‌بخشایی، و به آن کس که نزدیکی‌ات را جوید، نزدیکی.

خدایا! هرکس حقِّ این ماه را چنان که باید پاس داشته و حُرمتش را به شایستگی گذاشته و احکامش را به درستی به جای آورده، و از گناهانش به سختی دوری کرده، یا به وسیله‌ای به تو تقرّب جسته که خشنودی‌ات را برایش در پی داشته و تو روی رحمتت را به سویش گردانده‌ای، مثل پاداش چنین کسی را از بی‌نیازی خود به ما نیز ببخش،

درنگ کردنت ناتوانی، مهلت دادنتْ ضعف و سستی، خودداری‌ات غفلت، و انتظار بردنتْ نادیده گرفتنِ [گناه] نبود؛ بلکه تا دلیلت رساتر، و لطفت کامل‌تر، و احسانت فراهم‌تر، و نعمتت تمام‌تر گردد.

مرا به مقامِ آن کسی رسان که به او توجّه داری و نعمتش می‌دهی و از او خرسندی. پس او را به زندگی پسندیده زنده می‌داری و با سعادت می‌میرانی.

خدایا! مرا به بهترین و نزدیک‌ترین راه ببَر و چنان کن که بر آیین تو بمیرم و زنده شوم.

به عافیتِ پیش از گرفتاری، و بی‌نیازی پیش از نیازخواهی، و هدایتِ پیش از گمراهی بر من منّت گذار و رنجِ آزارِ بندگان را از من بردار، و امنیّتِ روزِ بازگشت را به من ببخش، و نیکْ‌راهنمایی کردن را به من ارزانی کن.

هفتم؛ نیایش آن حضرت (ع) در سخت‌حالی‌ها ۱) ای آن که به او گره از کارها گشوده شود! ای آن که به او سرسختی دشواری‌ها شکسته شود! و ای آن که راه گریز به رهایی و آسودگی را از او باید خواست! ۲) سختی‌ها پیش قدرتت نرمی کنند، و به لطف تو دستاویزها به‌کار افتند، و مقدّرات به نیروی تو به انجام رسند، و چیزها، به اراده تو پدید آیند،

پس تنها تو آرزوی منی، نه غیر تو، و شب بیداری و بی‌خوابی‌هایم تنها برای تو است، نه دیگری. رسیدن به تو، دل‌خوشی من و وصال تو، آرزوی من است، اشتیاق من،‌ تنها راه به تو می‌برد و شیدایی‌ام تنها در مسیر محبت تو، و عشق سوزانم تنها به خاطر دل‌دادگی به توست. نهایت درخواستم، خشنودی تو و نگاه کردن به تو، نیاز من و هم‌نشینی با تو، خواستهٔ من و نزدیکی به تو، فرجام خواهش من،‌ و شادی و آسایشم در راز و نیاز با توست. دوای دردم، شفای عشق جگرسوزم، خنکای گرمای اشتیاقم، و بردارندهٔ اندوه سختم نزد توست.

خدایا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و شناختِ برتری این ماه و بزرگداشتِ حُرمتش، و خودداری از آنچه در آن منع کرده‌ای را به ما الهام فرما. با برحذر داشتنِ اندام‌ها از نافرمانی‌ات و به‌کار گماشتن آنها در آنچه مایه خشنودی توست، ما را بر روزه آن یاری نما

خدایا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و اگر در هریک از شب‌های این ماه، عفوِ تو بندگانی را [از عذاب] می‌رهاند، و گذشتِ تو ایشان را می‌بخشاید، پس ما را نیز از این بندگان قرار ده و از بهترین بستگان و همراهانِ این ماه که در آنیم.

به لُقمه‌ای از بی‌نیازی‌ات، طعمِ آسوده‌خاطری در جهت آنچه دوست می‌داری، و طعمِ کوشش در آنچه موجبِ تقرّبِ به درگاهت است را به من بچشان، و تحفه‌ای از تحفه‌هایت را به من پیشکش فرما.