بریده‌هایی از کتاب کتاب جهانی شادی

پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: «در بهشت سرایی است به نام خانهٔ شادمانی و تنها کسانی به آن خانه درآیند که یتیمان را شاد کنند.»

نوع نگرش ما به زندگی از اهمیت بسیاری برخوردار است.

بدون شک هیچ کدام از انسان‌ها به تنهایی نمی‌توانند شاد باشند و قسمت عمده‌ای از شادی آن‌ها در ارتباط با دیگران معنا پیدا می‌کند.

بر طبق نظریات روانشناسی عادت و گذر زمان اثرات تلخکامی را ضعیف‌تر می‌کند. زمانی که ناخواسته درگیر مشکلاتی مانند از دست دادن معشوق یا یک دوست یا شغل و حرفهٔ خود می‌شویم، تطبیق و انعطاف‌پذیری مانند یک فرشته از طرف ذات هستی به کمک ما می‌آید تا درد و رنج ما را کمتر کرده و آرامش بیشتری را نصیب ما بگرداند. با پرورش انعطاف‌پذیری و تطابق با محیط، تجربیات زندگی دوباره‌نویسی می‌شود و شاید در بازبینی تلخی‌ها مانند بار اول کام‌مان را تلخ نکند و افق دید ما را به سوی توفیق‌های بزرگ‌تری باز کند. آیا انسان قادر است با همه‌چیز سازگار شود؟ پاسخ ما مثبت است. ظرفیت تطبیق‌پذیری و سازگاری انسان با مسائل پیرامون خود فوق‌العاده است.