بریده‌هایی از کتاب ققنوس همین‌جاست

هنوز ماشین راه نیفتاده که باز آن دختر را می‌بیند. گوشه‌ای ایستاده است. دور تا دورش را آتش گرفته است. نه فریاد می‌زند و نه کمک می‌خواهد. سرش پایین است. سودابه سرش را کج می‌کند تا صورتش را ببیند. صورت دختر معلوم نیست. کمی آن‌طرف‌تر مردی ایستاده و دست‌هایش را به سوی دختر دراز کرده است

«گاهی خوب مردن ارزشش خیلی بیشتر است از زنده ماندن.»

«کم پیدا می‌شود کسی که هم زنده‌اش به دیگران خیر برساند و هم مرده‌اش.»

«مادرم می‌گوید چیزهای باارزش کم‌شان خوب است. مال تو.»

حالا دیگر مطمئن است چیزهایی هستند که تا قلب زنده است آنها هم زنده می‌مانند، حتی اگر کسی که با آن قلب در ارتباط است، آن پیام‌ها را اشتباه دریافت کند.

در آنجایی که آن ققنوس آتش می‌زند خود را پس از آنجا کجا ققنوس بال‌افشان کند در آتشی دیگر؟ خوشا مرگی دگر با آرزوی زایشی دیگر محمدرضا شفیعی کدکنی

فکر می‌کند حتماْ هر قلبی تکه‌کلام‌های مخصوص خودش را دارد. از بعضی کلمه‌ها خوشش می‌آید و از بعضی‌ها نه. در حقیقت این قلب‌ها هستند که کلمه‌ها را انتخاب می‌کنند.

در آنجایی که آن ققنوس آتش می‌زند خود را پس از آنجا کجا ققنوس بال‌افشان کند در آتشی دیگر؟ خوشا مرگی دگر با آرزوی زایشی دیگر

می‌گوید: «گاهی خوب مردن ارزشش خیلی بیشتر است از زنده ماندن.»