بریده‌هایی از کتاب آن اصل کاری

هرکه همیشه بیشترین تلاش خود را می‌کند هیچ‌گاه پشیمان نمی‌شود. ــ جرج هالاس

مانند تمبر پستی باشید؛ به یک چیز بچسبید تا به مقصد برسید.

فقط یک چیز می‌تواند از همه مهم‌تر باشد. بسیاری از امور ممکن است مهم باشند، اما تنها یکی از آن‌ها مهم‌ترین است.

پیرنگِ داستانِ موفقیت‌های خارق‌العاده این است: علاقهٔ زیاد به چیزی موجب صرف زمانِ بیش‌از حد روی آن می‌شود. زمان صرف‌شده درنهایت به مهارت منجر می‌شود و هنگامی که مهارت بهبود می‌یابد، نتایج بهبود می‌یابند. نتایجِ بهتر به‌طور کلی به لذتِ بیشتر منجر می‌شوند و اشتیاق بیشتر و زمان بیشتری را به همراه دارند. این چرخه‌ای مفید برای رسیدن به نتایج خارق‌العاده است.

وقتی کار درست را انجام دهید، این امر شما را از نظارت بر همه‌چیز رهایی می‌بخشد.

سیدنی هاوارد، فیلم‌نامه‌نویس فیلم بربادرفته، توصیه کرد: «نیمی از علم به اینکه چه می‌خواهید دانستنِ این است که چه‌چیزی را باید قبل‌از رسیدن به آن از دست بدهید.»

حالا دوباره مکث و کمی حساب‌وکتاب کنید. یک ایده ازبینِ صد ایده؛ این همان بسطِ پارتو است. این بزرگ فکر کردن و کوچک عمل کردن است. این به‌کارگیری «اصلِ‌کاری» برای مشکلاتِ کسب‌وکار به‌روشی بسیار قدرتمند است. اما این مسئله فقط درمورد تجارت صدق نمی‌کند. در چهلمین سالگرد تولدم، شروع کردم به یادگیریِ گیتار و به‌سرعت فهمیدم که فقط بیست دقیقه در روز می‌توانم تمرین کنم. چندان زیاد نبود، بنابراین می‌دانستم که باید آنچه را آموخته‌ام محدود کنم. از دوستم، اریک جانسون، از بزرگ‌ترین گیتاریست‌های دنیا، مشاوره خواستم. اریک گفت اگر فقط یک کار می‌توانم انجام دهم، باید گامها را تمرین کنم. بنابراین به توصیهٔ او گوش کردم و گامِ بلوز مینور را انتخاب کردم. فهمیدم که اگر آن گام را یاد بگیرم، می‌توانم بسیاری از تک‌نوازی‌های گیتاریست‌های فوق‌العادهٔ راک، از اریک کِلپتون گرفته تا بیلی گیبونز و شاید روزی حتی اریک جانسون را بزنم. این گام «اصلِ‌کاریِ» من برای گیتار شد و درِ دنیای موسیقیِ راک اَند رول را به روی من باز کرد.

هنری دیوید ثورو می‌گوید: «مشغول‌بودن کافی نیست، مورچه‌ها هم مشغول‌اند. مسئله این است که به چه کاری مشغولیم.»

آیا تابه‌حال شنیده‌اید که رئیستان داستانِ قورباغه در آب‌جوش را بگوید؟ «قورباغه را در ظرف آب‌جوش بیندازید، فوراً ًبیرون می‌پرد. اما اگر آن را در آبِ ولرم قرار دهید و درجهٔ حرارت را به‌آرامی بالا ببرید، قورباغه می‌ماند تا در آب‌جوش می‌میرد.» این دروغ است، دروغی حقیقت‌گونه. کسی تاکنون به شما گفته «ماهی‌ها از سرشان می‌گندند»؟ دروغ است. دروغی دیگر: «روی سوارکار شرط ببند، نه روی اسب.» این مدت‌هاست که شعاری برای امیدبستن به مدیر و رهبرِ شرکت بوده. بااین‌حال، به‌عنوان راهبردِ شرط‌بندی، این مسئله شما را در مسیرِ نزولی قرار می‌دهد و باعث می‌شود تعجب کنید که چگونه اصلاً به قاعده‌ای کلی تبدیل شده است. با گذشت زمان، تصورات غلط و اشتباهات آن‌قدر تکرار می‌شوند که از آن پس آشنا به نظر می‌رسند و شکلِ واقعیت به خود می‌گیرند. سپس شروع می‌کنیم به تصمیم‌گیری‌های مهم براساسِ آن‌ها.

مانند تمبر پستی باشید؛ به یک چیز بچسبید تا به مقصد برسید. جاش بیلینگز

بنابراین اگر می‌خواهید بیشترین استفاده را از روزتان ببرید، مهم‌ترین کارتان را انجام دهید، آن «اصلِ‌کاری» را اول از همه، قبل‌از اینکه قدرت اراده‌تان کم شود. ازآنجاکه خودکنترلیِ شما درطولِ روز ضعیف می‌شود، وقتی که بیشترین قدرتِ خود را دارد، از آن برای انجام کاری که بیشترین اهمیت را دارد استفاده کنید.

هنری دیوید ثورو می‌گوید: «مشغول‌بودن کافی نیست، مورچه‌ها هم مشغول‌اند. مسئله این است که به چه کاری مشغولیم.»

موفقیت‌ها و شکست‌هایم نگاه کردم و الگوی جالبی را کشف کردم: هرجا موفقیتِ بزرگی داشته‌ام، تمرکزم را به یک چیز محدود کرده بودم و جایی‌که موفقیتم فرق می‌کرد، تمرکزم نیز فرق کرده بود.

اگر دو خرگوش را تعقیب کنید، هیچ‌کدام را شکار نخواهید کرد. (ضرب‌المثل روسی)

مانند تمبر پستی باشید؛ به یک چیز بچسبید تا به مقصد برسید.

مشکلی که در تلاش برای انجام کارهای زیاد وجود دارد این است که حتی اگر این روش جواب هم بدهد، اضافه‌کردن چیزهای بیشتر به کار و زندگی قطعاً نتایجِ بدی به همراه دارد: عقب‌افتادن از برنامه‌های کاری، نتایج ناامیدکننده، استرس زیاد، ساعات کار طولانی، کمبود خواب، رژیم غذاییِ ضعیف، ورزش‌نکردن و ازدست‌رفتنِ بودن با خانواده و دوستان.

اگر دو خرگوش را تعقیب کنید، هیچ‌کدام را شکار نخواهید کرد. (ضرب‌المثل روسی)

میچ: «عالیه، اما اون "اصلِ‌کاری" چیه؟» کارلی: «این چیزیه که خودت باید بفهمی.»

هیچ‌کس خودساخته نیست. اُپرا وینفری همواره از پدرش نام می‌بَرَد. او به جیل نِلسون از مجلهٔ واشنگتن‌پست گفت: «اگر به‌سمت پدرم نرفته بودم، به جهتی دیگر می‌رفتم.» برای او، کار به‌طور حرفه‌ای با جِفری یاکوب، وکیل، مدیر برنامه و مشاور مالی شروع شد. وقتی اپرا به دنبال مشاوره درمورد قراردادِ کار بود، جفری او را ترغیب کرد شرکتِ خودش را تأسیس کند، نه اینکه فقط دنبالِ استخدام‌شدن باشد. این‌گونه بود که شرکتِ فیلم‌سازیِ هارپو متولد شد.

هرکس یک نفر را دارد که یا بیشترین ارزش را برای او داشته یا اولین کسی بوده که او را تحت‌تأثیر قرار داده، آموزش داده و مدیریتش کرده است. هیچ‌کس به‌تنهایی موفق نمی‌شود، هیچ‌کس.

به سرگذشت موفقیت‌های خارق‌العاده توجه کنید تا ببینید همیشه «اصلِ‌کاری» در آن‌ها وجود دارد. این «اصلِ‌کاری» در هر کسب‌وکارِ موفق و در زندگیِ حرفه‌ایِ هر شخصِ موفقی ظاهر می‌شود؛ درمورد علاقه و مهارت‌های شخصی نیز همین‌طور است. هرکسی علاقه و مهارت‌هایی دارد، اما همیشه یک علاقه یا تواناییِ آموخته‌شده است که باعثِ درخششِ افرادِ فوق‌العاده موفق می‌شود، آن‌ها را تعریف می‌کند و بیش‌از هرچیزِ دیگری به جلو می‌برد. شما باید تک‌بعدی باشید و به‌سمت یک چیز حرکت کنید. ــ ژنرال جُرج پَتِن

کار شما مستحق احترامِ کمتری نیست. ممکن است در لحظه این‌طور به نظر نرسد، اما ارتباطِ کار و شغلِ همهٔ ما به یکدیگر به‌معنای این است که هرکدام نه‌تنها کاری داریم که باید انجامش بدهیم، بلکه باید به‌درستی انجامش بدهیم

اگر تقریباً یک‌سوم از روزهای کاری‌مان را به‌دلیل حواس‌پرتی از دست بدهیم، مجموعِ ضرر درطولِ یک حرفه چقدر می‌شود؟ ضرر آن برای مشاغلِ دیگر چیست؟ کسب‌وکارها؟ وقتی درمورد آن فکر کنید، تازه می‌فهمید که اگر راه‌حلی برای این مسئله نداشته باشید، درواقع ممکن است شغلتان را از دست بدهید یا، بدتر از آن، باعث شوید دیگران شغلشان را از دست بدهند.

نتایج به‌احتمال زیاد با بار ذهنیِ تصمیم‌گیری‌های تکراری مرتبط‌اند. این‌ها تصمیمات بزرگی برای زندانیان و عمومِ مردم‌اند. ریسک بالا و سرعت زیاد به تمرکز جدی درطولِ روز نیاز دارند. همان‌طورکه انرژیِ آن‌ها مصرف می‌شود، قضات ازنظرِ ذهنی به‌سمت «تصمیم پیش‌فرضِ» خود می‌روند، که برای زندانیانِ امیدوار خوب به نظر نمی‌رسد. تصمیمِ پیش‌فرضِ قاضیْ خیر است. وقتی تردید زیاد و اراده کم است، زندانی پشت میله‌های زندان می‌ماند.

شکل ۸: تصمیمات خوب به چیزی بیش‌از ذکاوت و عقل سلیم بستگی

درحقیقت «تعادل» واژه‌ای توخالی و بی‌معنی و رؤیایی تحقق‌ناپذیر است. تلاش برای برقراریِ تعادل بین کار و زندگی صرفاً پیشنهادی زیان‌آور نیست، پیشنهادی دردناک و مخرب است. ــ کیث اچ. هاموندز

داشتن زندگیِ کامل و صَرف وقت برای مسائل مهمْ عملی متعادل‌کننده است. نتایج فوق‌العاده به زمان و توجه ویژه نیاز دارند. زمان‌گذاشتن برای چیزی یعنی کم‌کردن زمان از چیزی دیگر؛ این موضوع تعادل را غیرممکن می‌سازد.

«دوازده‌هزار سال پیش، هرکسی که روی زمین زندگی می‌کرد شکارچی بود. اینک تقریباً تمامِ ما کشاورزیم یا کشاورزان تغذیه‌مان می‌کنند.» این آزادی در داشتن غذا یا مزرعه این امکان را به وجود می‌آورَد که مردمْ دانشمند و صنعتگر شوند. برخی کار می‌کردند تا غذا روی میزها بگذارند، درحالی‌که برخی دیگر میزها را می‌ساختند.

با باریک‌کردن مسیرمان، احساسِ امنیت می‌کنیم. ایستادن در جایی‌که اکنون هستیم حس محتاط‌بودن را به وجود می‌آورد. اما خلاف آن درست است. وقتی باور می‌کنیم که بزرگ بد است، تفکرات کوچک بر زندگی حکومت می‌کنند و بزرگ‌ها دیگر هرگز مطرح نمی‌شوند.

تعهدهای سه‌گانه: ۱. مسیر دستیابی به تسلط را دنبال کنید؛ ۲. از «ک» به «ه» حرکت کنید؛ ۳. در چرخهٔ مسئولیت‌پذیری بمانید.