بریده‌هایی از کتاب مشاعره‌؛ اشعار ناب از شاعران بزرگ

امشب صدای تیشه از بیستون نیامد گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد (حزین لاهیجی)

دوست همان به که بلاکش بود عود همان به که در آتش بود (مولانا)

مادر موسیقی بهشت همانا صدای توست گوش دلم به زمزمه لای لای توست (شهریار)

بگفت از عشق کارت سخت زار است بگفت از عاشقی خوشتر چکار است (نظامی)

اگر عاشق نمی‌بودیم صائب چه می‌کردیم با این زندگانی (صائب)

ذات تو غنی و ما همه محتاجیم محتاج به غیر خود مگردان ما را (خواجه عبدالله انصاری)

مادر هستی‌ام به امید دعای توست فردا کلید باغ بهشتم رضای توست (شهریار)

چو دل را محرم اسرار کردند خموشی را امانت دار کردند (وحشی بافقی)

در دایره قسمت ما نقطهٔ تسلیمیم لطف آن‌چه تو اندیشی حکم آن‌چه تو فرمایی (حافظ)

جور و بیداد کند عمر جوانان کوتاه ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنید (ملک الشعرا بهار)

رشکم از پیرهن آید که در آغوش تو خسبد زهرم از غالیه آید که بر اندام تو ساید (سعدی)

ثنا و حمد بی‌پایان خدا را که صنعش در وجود آورد ما را (سعدی)

امروز که در دست توام مرحمتی کن فردا که شدم خاک چه سود اشک ندامت

چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم (سعدی)

صد نامه نوشتیم و جوابی ننوشتی این هم که جوابی ننویسند جوابی است (راغب تبریزی)

قهقهی زد از سر درد فراق زار نالید از هجوم اشتیاق (جامی)

داغ پنهان من از خنده خونین پیداست ای بسا خنده که از گریه غم‌انگیزتر است (رهی معیری)

آن‌چه نزد خرد اسباب سرافرازی بود آزمودیم به جز عشق رخت بازی بود (مولانا)

در بادیه عشق دویدن چه خوش است از خیر کسان طمع بریدن چه خوش است (بابا افضل کاشانی)

هر چند که یک روز خوش از عمر ندیدیم هر روز دگر حسرت دیروز کشیدیم (امیری فیروزکوهی)

آن‌چه زمخلوق خدا طالب است حب علی ابن ابی‌طالب است

آتش عشق چنان در دلم افروخته بود دیده گر آب نمی‌ریخت جگر سوخته بود

آن کس که در این زمانه او را غم نیست یا آدم نیست یا ازین عالم نیست

دیری است که از روی دلارام تو دوریم محتاج بیان نیست که مشتاق حضوریم

سر گشته چو پرگار همه عمر دویدیم آخر به همان نقطه که بودیم رسیدیم

صد بد و نیک بگذرد به سرت که نباشد ز خویشتن خبرت (جامی)

دمی را که سرمایهٔ زندگی است به تلخی سپردن نه فرخندگی است (نظامی)

در این درگاه سعی هیچکس ضایع نمی‌گردد بقدر آن‌چه فرمان می‌بری فرمانروا گردی (صائب)

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است با دوستان مروت با دشمنان مدارا (حافظ)

از مکافات عمل غافل مشو گندم از گندم بروید جو ز جو (خواجه عبدالله انصاری)