بریده‌هایی از کتاب جاذبه حسینی

در دیدگاه فرهنگ غربی، با همهٔ این هیاهویی که راه می‌اندازند و با همهٔ این بوق و طبلی که برای زن و حقوق زن زدند و میزنند، وقتی به اعماق بینش آنها مراجعه میکنید، می‌بینید در عمق وجدان و احساس خودشان، زن را یک وسیلهٔ التذاذی برای مرد میخواهند؛ نه زن را برای همسر خودش، جنس زن را برای جنس مرد. این بزرگترین اهانت به زن است.

ماجرای امام حسین (علیه‌السّلام)، نجات‌بخشیِ یک ملّت نبود، نجات‌بخشیِ یک امّت نبود؛ نجات‌بخشیِ یک تاریخ بود. امام حسین (علیه‌السّلام)، خواهرش زینب (سلام‌الله‌علیها) و اصحاب و دوستانش با این حرکت، تاریخ را نجات دادند

«یا أهل الکوفة یا أهل الختل»؛ ای خدعه‌گرها، ای کسانی که تظاهر کردید! شاید خودتان باور هم کردید که دنباله‌رو اسلام و اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) هستید؛ امّا در امتحان این‌جور کم آوردید، در فتنه این‌جور کوری نشان دادید. «هل فیکم إلاّ الصّلف و العجب و الشّنف و الکذب و ملق الإماء و غمز الأعداء»؛ شما رفتارتان، زبانتان با دلتان یکسان نبود. به خودتان مغرور شدید، خیال کردید ایمان دارید، خیال کردید همچنان انقلابی هستید، خیال کردید همچنان پیرو امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) هستید؛ در حالی که واقع قضیّه این نبود. نتوانستید از عهدهٔ مقابلهٔ با فتنه بربیایید، نتوانستید خودتان را نجات دهید.

با این کار خواستند به پیروان حسین‌بن‌علی (علیه‌السّلام) و دوستان خاندان پیغمبر و مسلمانانی که تحت تأثیر این حادثه قرار گرفته بودند، تفهیم کنند که این حادثه تمام نشد؛ مسئله با کشته شدن، دفن کردن و اسارت گرفتن و بعد رها کردن اسیران خاتمه پیدا نکرد؛ مسئله ادامه دارد. به شیعیان یاد دادند اینجا محل اجتماع شماست؛ اینجا میعاد بزرگی است که با جمع شدن در این میعاد، هدف جامعهٔ شیعی و هدف بزرگ اسلامی جامعهٔ مسلمین را باید به یادِ هم بیاورید.

با بی‌بصیرتی، با نشناختن فضا، با تشخیص ندادن حق و باطل، کرده‌های خودتان را، گذشتهٔ خودتان را باطل کردید. ظاهر، ظاهر ایمان، دهان پر از ادّعای انقلابیگری؛ امّا باطن، باطن پوک، باطن بی‌مقاومت در مقابل بادهای مخالف.

دستهای مادّی، هیچ وقت نمیتـوانند اصالتها را دفن کنند.

در حقیقت، امام حسین (علیه‌السّلام) اگرچه با یزید مبارزه میکند، امّا مبارزهٔ گستردهٔ تاریخی وی با یزیدِ کوته‌عمرِ بی‌ارزش نیست؛ بلکه با جهل و پستی و گمراهی و زبونی و ذلّت انسان است. امام حسین (علیه‌السّلام) با اینها مبارزه میکند...

ارزش و عظمت زینب‌کبری (سلام‌الله‌علیها) به خاطر موضع و حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. کار او، تصمیم او، نوع حرکت او، به او این‌طور عظمت بخشید. هر کس چنین کاری بکند، ولو دختر امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) هم نباشد، عظمت پیدا میکند.

امامت، یعنی پیشوایی روحی و معنوی و پیوند عاطفی و اعتقادی با مردم، امّا سلطنت یعنی حکومت با زور و قدرت و فریب؛ بدون هیچ‌گونه علقهٔ معنوی و عاطفی و ایمانی. این دو، درست نقطهٔ مقابل هم است. امامت، حرکتی در میان امّت، برای امّت و در جهت خیر است. سلطنت یعنی یک سلطهٔ مقتدرانه علیه مصالح مردم و برای طبقات خاص؛ برای ثروت‌اندوزی و برای شهوترانی گروه حاکم.

در حقیقت، امام حسین (علیه‌السّلام) اگرچه با یزید مبارزه میکند، امّا مبارزهٔ گستردهٔ تاریخی وی با یزیدِ کوته‌عمرِ بی‌ارزش نیست؛ بلکه با جهل و پستی و گمراهی و زبونی و ذلّت انسان است. امام حسین (علیه‌السّلام) با اینها مبارزه میکند...

این بزرگوار، زینب کبریٰ (س)، دو نکته را نشان داد: یک نکته اینکه زن میتواند اقیانوس عظیمی باشد از صبر و تحمّل؛ دوّم اینکه زن میتواند قلّه‌ی بلندی باشد از خردمندی و تدبیر؛

شروع جاذبهٔ مغناطیس حسینی، در روز اربعین است. جابربن‌عبدالله را از مدینه بلند میکند و به کربلا میکشد. این، همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرنهای متمادی، در دل من و شماست.

ارزش و عظمت زینب‌کبری (سلام‌الله‌علیها) به خاطر موضع و حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. کار او، تصمیم او، نوع حرکت او، به او این‌طور عظمت بخشید. هر کس چنین کاری بکند، ولو دختر امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) هم نباشد، عظمت پیدا میکند. بخش عمدهٔ این عظمت از اینجاست که اوّلاً موقعیّت را شناخت؛ هم موقعیّت قبل از رفتن امام حسین (علیه‌السّلام) به کربلا، هم موقعیّت لحظات بحرانی روز عاشورا، هم موقعیّت حوادث کشندهٔ بعد از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) را؛ و ثانیاً طبق هر موقعیّت، یک انتخاب کرد. این انتخابها، زینب (سلام‌الله‌علیها) را ساخت.

تشیّع یک سازمان و یک تشکیلات بود.

امروز هدف هر مسلمان باید ایجاد تمدّن اسلامی نوین باشد

دستهای مادّی، هیچ وقت نمیتـوانند اصالتها را دفن کنند.

آنهایی که به حجاب و به جدایی مرز معاشرت زن و مرد بشدّت اعتراض میکنند، یکی از مهم‌ترین حرفهایشان این است که شما زن را محدود میکنید؛ نمیگذارید زیبایی‌های خودش را در معرض دید افراد قرار بدهد. زن، زیبا است؛ میخواهد زیبایی خودش را نشان بدهد؛ میخواهد جاذبه‌های خودش را در منظر دید افراد بگذارد. این یک حرف پذیرفته‌شده در دنیا است که باید زن جاذبه‌های خودش را در دید مردان بگذارد. این معنایش چیست؟ آیا این نیست که در ذات آن فرهنگ اروپایی، همان برداشت قدیمی و باستانی تمدّن رومی از زن، مستتر است و وجود دارد؟ زن هنوز همان است؛ اسلام اینجا راه پیدا نکرده است.

همهٔ ائمّهٔ ما، دختران و مادران و خواهرانی داشتند؛ امّا کو یک نفر مثل زینب‌کبری (سلام‌الله‌علیها)‌؟ ارزش و عظمت زینب‌کبری (سلام‌الله‌علیها) به خاطر موضع و حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. کار او، تصمیم او، نوع حرکت او، به او این‌طور عظمت بخشید. هر کس چنین کاری بکند، ولو دختر امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) هم نباشد، عظمت پیدا میکند.