بریده‌هایی از کتاب عطسه های نحس

زین پیرجِنده‌های تهی بار خسته‌ام

ببین! من از همهٔ ماجرا خبر دارم از آن خیانت بی‌ادعا خبر دارم بدون حرف برو، آن کلید را بگذار! بدون حرف، رجز، تسلیت به من کفتار بدون حرف برو، واژه‌ها خطرناکند تمام رخت و لباست درون آن ساکند ببین تمام تنم مثل بید می‌لرزد لبم که اسم تو را سر بُرید می‌لرزد

من یک قلندرم نه لات دربه‌در! من روح جنگلم نه ناجی بشر! دنبال من نگرد دنبال من نیا من رشد کرده‌ام از کوچه تا خدا

آن طپانچه/ یک گلوله/ این شقیقه/ حکم تیر یادتان می‌آید اصلا اسم من عالیجناب؟!

نوک در قلم نبود/ حالا چرا اتود؟ عشق از فراق تو مقطوع‌النسل شد حس میان ما غیر مجاز بود مجرم به امتناع از شرط راز بود از توسن سکوت بیخود پیاده شد عشقی که ناگهان ممنوع زاده شد بیخود پیاده شد در کوچه‌های شهر در طعم آشنا در این سرنگ زهر سیگار پک زد و با رنگ و روی زرد از فرط خودخوری در خانه سکته کرد این که شعور عشق در همترازی است حرف مزخرف و صدتا یه غازی است امّا چه فایده؟ من باختم، قبول؟! بالا می‌آورم از عرف و از اصول این عرف لعنتی، طغیان تبصره تعیین فُرم عشق، فرهنگ مسخره من/ استکان چای/ تمدید خودخوری بی‌تو/ سکوت/ شب/ تیغ موکت‌بری اعصاب برفکی/ تصویرِ خاطرات عالیجناب/ عشق/ کافه/ ترانه/ کات

قرص‌های خواب/ برگه‌های زرد استکان چای/ قتل غیرعمد فندکم کجاست؟ روی میز نیست قتل؟ من؟ چرا؟ ایست پشت ایست نیمه‌های شب/ پشت میز کار رقص خودنویس بر طناب دار هیچ آدمی بی‌گناه نیست انتقام از او اشتباه نیست مرد شعر من بی‌گناه بود انتقام از او اشتباه بود خود معرّفی/ درد اعتراف انفرادی و نالهٔ گزاف می‌سپارمت دستِ ضجّه‌ها بغض می‌کنم عین بچّه‌ها

از آن خدای شاهد و بیعار خسته‌ام

این‌جا کتاب شعر مرا سگ نمی‌خرد دندان این شغال کسی را نمی‌درد

بالا می‌آورم از عرف و از اصول این عرف لعنتی، طغیان تبصره تعیین فُرم عشق، فرهنگ مسخره

بدون حرف برو، بحث ما خودآزاری‌ست

دنبال من نگرد قصّه تمام شد آن شب سکوت من ختم کلام شد دنبال من نیا من خانه نیستم با راز این سفر بیگانه نیستم دنبال من نگرد این یک ترانه نیست از تو بریده‌ام «رفتن» بهانه نیست

بدون حرف برو واژه‌ها خطرناکند پر از عفونت منطق/ علیل و غمناکند

دفن گشتم در شما بی‌گورکن عالیجناب من که از جغرافی بد اخم‌ها می‌آمدم بی‌هوا عاشق شدم از روح و تن عالیجناب خب شما جذاب بودید و سخندان و بلد لحنتان ذاتآ پر از مشک ختن عالیجناب

یک چراغ روشن روی کتف دیوار گردن شب من زیر تیغ انکار خط خطی صورت/ ردّ اصل مضمون جمله‌های بی‌ربط/ واژه‌های کم‌خون یک ترانه از دور/ یک صدای مهلک سیم برق شهری سمت روح سالک دکمه‌های کنده/ اعتصاب خنده یک شکنجه در کنج ضربهٔ کشنده پلّه‌های تاریک/ منطق عفونی روی میز تحریر استکان خونی بوی گند الکل/ خواب مرد کف‌بین عطسه‌های نحس و سرفه‌های چرکین یک قیاس بی‌ربط بین اشک و غضروف نشئه علف بود فیلسوف معروف قطعه‌های صورت روی کاغذ خیس عشق روی خط‌کش/ آینه کفن لیس شک تازه در رگ/ بسته‌های دارو دود شرم سیگار سمت نعش بدبو بهار ۸۱

چشمتان ناموس بود عین وطن عالیجناب

اسطوره‌های خائن در لابه‌لای تاریخ خوابند عین کفتارسیگار پشت سیگار

یک قیاس بی‌ربط بین اشک و غضروف نشئه علف بود فیلسوف معروف

ناگهان قِل خوردم امشب در کفن عالیجناب خوف دارم از مرور این سخن عالیجناب عاشقم کردید و رفتید و غزل تزریق شد در شعورم، مثل خون اهرمن عالیجناب ـ خودکشی کردم پس از بدرودتان در آینه اعترافی تلخ با ضعفی خفن عالیجناب آن طپانچه/ یک گلوله/ این شقیقه/ حکم تیر یادتان می‌آید اصلا اسم من عالیجناب؟! عشق را تفسیر کردید از ازل تا آن اتاق با ولع از تیشه بر سر کوفتن عالیجناب یادتان می‌آید آن شب بحثمان حول چه بود؟ حول افلاطون و عشّاق کهن عالیجناب من که قلّابم به قلّاب شما افتاده بود دفن گشتم در شما بی‌گورکن عالیجناب من که از جغرافی بد اخم‌ها می‌آمدم

بی‌هوا عاشق شدم از روح و تن عالیجناب خب شما جذاب بودید و سخندان و بلد لحنتان ذاتآ پر از مشک ختن عالیجناب جانم از شوق زیارت پشت لب‌ها حبس بود لب گشودم جان درآمد از دهن عالیجناب با شما کمبودهایم رنگ عرفان می‌شدند چشمتان ناموس بود عین وطن عالیجناب عاشقم کردید نفرین بر شما «اندیشه» مرد یادتان می‌آید اصلا اسم من عالیجناب؟! آذر ۸۳

عالیجناب من دیشب ربوده شد تیغ موکت‌بری، در رگ گشوده شد دست خودم که نیست میلم به خودزنی گفتم تو تا ابد درکم نمی‌کنی اعصاب من پر از امراض تازه است بر میل خودزنی مُهر «اجازه هست» آذر ۸۳

بعد از مرور اشعارسیگار پشت سیگار ته‌مانده‌های سیگار در استکانی از چای هاجند و واج انگارسیگار پشت سیگار کنسرو شعر سیگارتاریخ انقضاء خورد سه/ یک/ ممیزِ چارسیگار پشت سیگار خودکار من قدیمی‌ستگاهی نمی‌نویسد یک مارک بی‌خریدارسیگار پشت سیگار بهمن ۸۰

ساعت چهارونیم، دوش باز و آب داغ صد شکاف جمجمه زیر آفتاب داغ قرص‌های خواب من گیج وهم لحظه‌ها تاول دو چشم کور زیر این نقاب داغ یک مسیح بی‌صلیب پشت میز کار من شعرهای بی‌پناه رانده در مذاب داغ ساعت چهارونیم سنگسار خاطرات تکه تکه‌های بوم طرح انقلاب داغ وهم ذرّه‌های سرد در سکون استکان چای تلخ و یک دعا مانده تا عذاب داغ فصل دوره‌گردها رو به سال‌های دور باز هم کنار گاز قوری و شراب داغ لب پریده شد اتاق یک جسد کنار میز گر گرفته رخش من، مرده بر رکاب داغ ساعت چهارونیم رسم روز من نبود تیغه‌های آتشین خارج از خشاب داغ دی ۸۰