بریده‌هایی از کتاب سیگار شکلاتی

همه با دلم غریبی می‌کنن کوچه‌ها، پنجره‌ها، خاطره‌ها نمی تونم دیگه اینجا بمونم می دونم باید برم اما کجا؟!

ما هر ضربه‌ای از این جامعه میخوریم به خاطر فقر فرهنگی و عدم اطلاع رسانی درسته! مردم ما از شدت فقر فرهنگی روز به روز پسرفت می‌کنن و خودشون هم دلیلش رو نمی‌دونن.

چقدر سخت بود با صدای آهسته داد زدن!!

دل به داغش مبتلا کردم خطا کردم، خطا سوختم خود را برای او غلط کردم، غلط اینکه دل بستم به مهر عارضش بد بود بد جان که دادم در هوای او غلط کردم، غلط

- «خدایا، چه ساختن هایی که منو سوخت و چه سوختن هایی که منو ساخت! خدایا! به من فهمی بده که از سوختنم ساختنی آباد بجا بمونه.»

نگاه گرم مادرم، تنها همدم روزهای تنهاییم! تنها گوش شنوای دردهای دلم، تنها حریم امن زندگیم.

- خمیازه‌های کش دار سیگار پشت سیگار شب گوشه‌ای به ناچار سیگار پشت سیگار این روح خسته هر شب جان کندنش غریزیست لعنت به این خود آزار، سیگار پشت سیگار

اگه بلایی که سر ساسان من آوردن رو سر خواهر تو می‌آوردن تن به کارای خیلی بدتری می‌دادی. تن به روسپی گری هم می‌دادی. هرچند که برای مرد هیچ واژه‌ای معادل روسپی گری نیست. حتی واژه‌ها هم پشت مردان! حتی واژه‌ها هم نمی‌شناسن مردی رو که خراب باشه! مردی رو که تن فروشی کنه، ولی به ولای علی می‌کردی!!!

آن کس که نداند و نداند که نداند، در جهل مرکب ابد الدهر بماند!

نمی دانم از چه می‌ترسد از خرابه‌های باز مانده کودکی ام؟ از آرزوهای به گور رفته پدر؟ یا از چروک‌های صورت مادرم؟ از چه می‌ترسد؟ پس چرا بزرگ نمی‌شود؟

هر روز عمرم از، دیروز بدتره عمری که هر نفس، بی غم نمی‌گذره

یه وقتایی زندگی یه فشارهای زیر پوستی به آدم وارد می‌کنه که خودت هم نمی‌فهمی. فقط یهو می‌بینی حوصله هیچ کس و هیچی رو نداری. دوست داری هر چی دم دستت می‌یاد رو له کنی. بی حوصله ای، همینجور الکی. دلیلش رو نمی‌دونی

عاشق که می‌شوی دلت می‌خواد مدام مریض شوی تا او پرستارت شود. دوست داری لوس شوی تا او نازکشت شود. دوست داری بمیری ... آره گاهی حتی با بدجنسی دوست داری بمیری تا او عزادارت شود.

هر حیوانی در درجه اول از آدم می‌ترسد و فقط وقتی شجاع می‌شود که بفهمد آدم از او ترسیده.

آن کس که نداند و نداند که نداند، در جهل مرکب ابد الدهر بماند!

تو خوابت برده اما من پر از تکرار آوارم تو رو باید به این کابوس بی تعبیر بسپارم نمی بوسم تو رو حتی برای آخرین بدرود که از تشویش لبریزم، که از تردید سرشارم

دخترها همیشه روی برادرهای بزرگترشان حس تملک داشتند. اصلاً مگر می‌شد دختری برادری داشته باشد و با او پادشاهی نکند؟

هر کس باید از خودش شروع کنه.

هر چند هنوز هم دیر نشده بو کن گریه هایش بوی خون می‌دهد

گاهی اوقات به درد نخور بودن خیلی بیشتر ارزش دارد تا به درد بخور بودن

چشمان تیره‌اش ... تمام قانون‌های فیزیک را یک جا به چالش کشیده.

در درونم کودکی هراسان نشسته که با هر نگاه به گذشته زار زار گریه می‌کند

عاشق که می‌شوی دلت می‌خواد مدام مریض شوی تا او پرستارت شود. دوست داری لوس شوی تا او نازکشت شود. دوست داری بمیری ... آره گاهی حتی با بدجنسی دوست داری بمیری تا او عزادارت شود

شما که نمی‌دانید من کیستم، چیستم، در ذهنم، در دلم چه می‌گذرد چرا ادعایتان می‌شود؟!! فکر می‌کنید هر چه زندگی را تلخ تر کنید بر من سخت تر می‌گذرد؟ سخت در اشتباهید.

چقدر سخت بود با صدای آهسته داد زدن!!

کسی که با پشتکار قوی می‌شه قوی می‌مونه! اما اونی که از اول قویه ممکنه یک روز جا بزنه و از هر ضعیفی ضعیف تر بشه.

همه با دلم غریبی می‌کنن کوچه‌ها، پنجره‌ها، خاطره‌ها نمی تونم دیگه اینجا بمونم می دونم باید برم اما کجا؟

می خوام از اینجا برم برسم به شهری که اسممو فریاد بزنم

چرا آدما اکثرشون عادت دارن دنیا رو از دید خودشون نگاه کنن؟ چرا خیلی وقتا یادشون می‌ره هستن کسای دیگه‌ای که دنیای زیبای اونا رو با زجر تماشا کنن؟ آدمایی که شاید هیچ چیز زیبایی وجود نداره براشون!

خوب گوش کن ببین چی میگم بهت سارا. ترس بدترین چیزیه که می‌تونه زمینت بزنه. تا وقتی می‌تونی به خودت ایمان داشته باشی و مطمئن باشی که برنده بازی تویی که نترسی یا اگه می‌ترسی بتونی خودت رو کنترل کنی. باید یاد بگیری صورتت همیشه غرق بی حسی باشه. نه تعجبت نه خشمت نه ترست نتونه راهی به صورتت پیدا بکنه. باید تمرین بکنی احساست رو درونی بکنی ...