بریده‌هایی از کتاب این عاشقانه‌های کوچک یک روز بزرگ می‌شوند

رد لب‌هایت روی گونه‌ام این قشنگ‌ترین خال‌کوبی دنیاست

روسری‌ات را سرت کن! این مرد به‌اندازه‌ی کافی پریشان هست

چای را که آوردی خودت هم بنشین! من چای قندپهلو دوست دارم

نقشه جغرافیا را قبول ندارم! هر جا که تو رفته‌ای دورترین نقطه‌ی دنیاست

باد موهایت را تکان می‌دهد باد چقدر ازانگشتان من خوشبخت‌تراست

هر بار می‌پرسی: چقدر دوستم داری؟ با یک بوسه جوابت را می‌دهم من از همان بچگی عادت داشتم با کوتاه‌ترین راه‌حل به درست‌ترین جواب برسم

خدا تو را آفرید تا عاشقت شوم

تو نذری بیاور من در را باز می‌کنم تولبخندبزن من من م م ن... بشقاب شکست!

هنوز وسط کوچه خم می‌شوم باز بودن بند کفش‌هایم را بهانه می‌کنم تا تو با چادر گل‌دارت بیایی و رد شوی... هنوز بند کفش‌هایم را پروانه‌ای می‌بندم!

زمستان گرم‌ترین فصل سال است وقتی درخت‌ها لباس‌هایشان را درمی‌آورند و تو برای اولین بار دستم را می‌گیری

پیراهنم فقط با معجزه‌ی انگشتان تو دهان باز می‌کند

قطارها مسافر می‌برند کلاغ‌ها خبر تو با قطارها رفتی لعنت به همه‌ی کلاغ‌ها

برای یک‌بار هم که شده از ته قلبت بگو دوستت دارم تفنگی که دقیق نشانه نرود می‌تواند عمری یک نفر را عذاب دهد

حیاط پرشده از عطر میوه‌ها پیراهنت روی‌بندرخت چکه می‌کند؟

حرف‌هایت شیرینند آن‌قدر که مورچه‌ها راه خانه‌ی ما را پیداکرده‌اند!

تو تابلویی زینتی بودی من روزنامه‌ای که دور آن پیچید و زمانه دست‌های مردی ثروتمند!

عجیب نیست درآمدن خرگوش یاکبوتر ازکلاه یک شعبده‌باز وقتی تو ازلای موهایت بهاررا بیرون می‌آوری

به تو نزدیکم چون تنی برهنه به چاقو چون درختی دست‌نخورده به یادگاری قلبی در من است که فقط تو آن را می‌بینی

بیاو به چنارهای پارک رحم کن بیچاره‌ها میوه که نمی‌دهند حداقل قرارهایمان را ازپایشان برندار

خورشید روسری‌اش را پهن کرده روی میز گنجشک‌ها سروصدایی به پا کرده‌اند که نپرس مانده‌ام چایی اول صبحم را با شکرخنده‌ات بخورم خنده لبت!