بریده‌هایی از کتاب زن؛ درک روان‌شناسی زن

هر وقت که فردی عاشق می‌شود، ویژگی‌های خداگونه‌ای را در معشوقه‌اش می‌بیند

عاشق بودن یعنی دیدن حقیقت فرد و ستایش سادگی، شکست‌ها و شکوه شخصیت انسانی‌اش.

اسطوره‌ها تصویری همگانی را نشان می‌دهند؛ به ما چیزهایی را می‌گویند که در مورد همهٔ افراد صدق می‌کند. این مطلب، تعریف خردگرای ما از اسطوره به عنوان داستانی غیرحقیقی و تخیلی را تکذیب می‌کند. معمولاً می‌شنویم که: «خب، اینکه فقط یک اسطوره است؛ اصلاً حقیقت ندارد». شاید جزئیات داستان غیرقابل‌تأیید یا حتی تخیلی باشد، اما در واقع، اسطوره عمیقاً و به طور گسترده حقیقت دارد.

علت اکثر آشفتگی‌های زن امروزی برخورد بین ماهیت افرودیت و ماهیت سایک درونش است. این موضوع کمک می‌کند تا چارچوبی برای درک این روند داشته باشیم؛ اگر زن اتفاق در حال وقوع را درک کند، در مسیر درست رسیدن به آگاهی جدید قرار دارد.

دکتر یونگ معتقد بود که رشد خودآگاهی اغلب از سوی سایه ایجاد می‌شود.

این مسئله حقیقت دارد که وقتی مرد در دام خِلق گرفتار آمده، به زنانگی واعی از سوی همسرش نیاز دارد تا بساطش را جمع و جور کند و دوباره مرد شود.

نکتهٔ مهم بعدی این است که انرژی سفر را با وقت‌گذرانی با پرسفونه و خوی گرفتن به راه و رسم او هدر دهد. پرسفونه، الههٔ دنیای زیرین، نهان‌ترینِ الهگان، بانوی جاودان و ملکهٔ اسرار است. این بخش از زن باید مورد احترام واقع شود، زیرا محل یافتن اسرار همین‌جاست؛ اما شاید خودتان را با آن یکی ندانید. پیدا کردن زنانی که با پرسفونه دم‌خور شده و از تحول باز مانده‌اند، چندان مشکل نیست.

هم افرودیت تنها عنصریست که می‌تواند بارها باعث رشد و نمو شود. زن‌هایی هستند که در صورت نبود مادرشوهر یا نامادری‌ای مستبد، رشد نخواهند کرد.

تمامی بهشت‌ها محکوم به شکستند. در هر یک ماری است که آرامش موجود در باغ بهشتی را مختل می‌کند.

در طول این تجربیات، ممکن است که مرد ازدواجش را فراموش کرده و به خانهٔ پدری‌اش بازگردد. یا اگر خانه را ترک نکند، ممکن است زمان‌های طولانی سکوت غیرقابل‌توجیهی اختیار کند، و از لحاظ احساسی بی‌میل و غیرقابل‌دسترس باشد. او به خانهٔ مادرش رفته است – اگر نه به نزد مادر حقیقی‌اش، حداقل به سوی عقدهٔ مادری درونش روی آورده است. در آن صورت، حاکم مطرح خودآگاهی زن، افرودیت است. اگر اِروس را انیموسِ زن، مرد درونی‌اش، در نظر بگیریم، می‌توان گفت تا زمانی که سایک چراغ خودآگاهی را روشن کرد، اِروس وی را در اسارت ناخودآگاهی انیموس و در بهشت محبوس داشت. سپس وقتی هویت واقعی‌اش آشکار شد، به سوی دنیای درونی، جایی که متعلق به آن بود، پرواز کرد.

سایک باید راهش را از میان مکان بیهودگی و بیراهه‌ها به درون نهانگاه‌های تاریک دنیای درون بیابد (چه سفرهایی که از غیرمنتظرانه‌ترین یا کم‌ارزش‌ترین مکان‌ها شروع نشده است). او نباید در میان راه توقف کند یا از روی خساوتمندی یا مهربانی زنانهٔ معمولش از مسیر منحرف شود. در غیر این صورت خسته شده و به مأموریتش را رها خواهد کرد. او با سکه‌ای راهش را از طریق رود استیکس باز می‌کند. اگر در ابتداری سفر انرژی کافی ذخیره نکرده باشد، توانایی پایان بخشیدن به مأموریت را نخواهد داشت. استراحت، تنهایی و ذخیرهٔ انرژی از الزامات این سفر است. او باید حواس سگ ترسناک و نگهبان دروازه‌های هیدیس را پرت کند. چشم‌پوشی از موجودات خبیثی که به سراغ انسان می‌آیند، ناممکن است؛ باید با چیزی از جنس خودشان آرامشان کرد

می‌توان مشکل اِروس و سایک را در یک کلمه خلاصه کرد – مراحل. با استفاده از مراحل، می‌توان تمام سفرها، مأموریت‌ها و درگیری‌های سایک را بهتر فهمید. او از میان زمین و آسمان، فناپذیری و جاودانگی، انسان بودن و خدا بودن عبور کرده است. پیروزی سایک از هم‌نهشتی تمامی این تناقض‌ها حاصل می‌شود. تمام تلاش‌هایش برای سازگار کردن مراحلیست که او را به بازی گرفته‌اند.

حالت کودکی پس از برخاستن از کابوس تشبیه کرد. پدر یا مادرش برای آرام کردن او می‌گویند: «این فقط رویا بود؛ هیولا واقعیت ندارد». اما کودک متقاعد نمی‌شود و حق هم دارد. برای او، کابوس واقعی بود، زنده و واقعی مانند تجربهٔ بیرونی. هیولایی که خوابش را دید در سرش بود نه در اتاق‌خوابش، با وجود این، فوق‌العاده واقعی و قدرتش ورای عکس‌العمل‌های روانی و فیزیکی کودک بود. برای او، واقعیتی درونی داشت که نمی‌توان و نباید آن را نادیده گرفت.

دکتر یونگ در یکی از بینش‌های عمیقش نشان داد که همان‌گونه که مردان تا مقداری از کروموزوم‌ها و هورمون‌های زنانه بهره‌مندند، زنان هم از دسته‌ای از ویژگی‌های روانشناختی مردان برخوردارند که بخش اندکی را درون آن‌ها تشکیل می‌دهد. دکتر یونگ وجههٔ زنانهٔ مرد را انیما و جنبهٔ مردانهٔ زن را انیموس نامید.

کرونوس، جوان‌ترین و ماهرترین فرزند اورانوس، خدای آسمان، با استفاده از یک داس اندام تولید مثل پدرش را جدا و به درون دریا پرتاب کرد؛ به این ترتیب آب بارور گشته و افرودیت زاده شد

به هنگام بازتاب در سرچشمهٔ مادی، عناصرِ ماهیت درونی‌مان، تنها در شکل اتفاقات خارجی ظاهر می‌شوند

توانایی ثابت ماندن در زن، ذاتی بوده، و این توانایی شاید قدرتمندترین عملیست که هر انسانی می‌تواند اجرا کند. هرگاه که اتفاقی بنیادی رخ می‌دهد، سایک باید به مرکز درونی ثابتش بازگردد. این عمل، بسیار سازنده است، اما به شرطی که به طور صحیح صورت گیرد. او باید پذیرا باشد، نه تسلیم.

شروع سفری زودتر از موعد، دعوت مستقیم از مصیبت است؛ پس زدن سفر در زمان درستش هم به همان میزان طاقت‌فرسا خواهد بود. کمتر فرد معمولی در گذشته دست به انجام این سفر می‌زد؛ اکثریت آن را به انتخاب دنیای روحانی می‌گذاشتند. امروزه، زنان بیشتری به این درجهٔ تحول می‌رسند و چه متوجهش باشند چه نه، به آن‌ها قدرت می‌بخشد. وقتی زمان مأمورت فرا می‌رسد، نکتهٔ مهم، تصمیم به انجام آن است.

دکتر یونگ در یکی از بینش‌های عمیقش نشان داد که همان‌گونه که مردان تا مقداری از کروموزوم‌ها و هورمون‌های زنانه بهره‌مندند، زنان هم از دسته‌ای از ویژگی‌های روانشناختی مردان برخوردارند که بخش اندکی را درون آن‌ها تشکیل می‌دهد. دکتر یونگ وجههٔ زنانهٔ مرد را انیما و جنبهٔ مردانهٔ زن را انیموس نامید.

هنگامی که مرد نگاه پر از تشویش را در چهرهٔ همسرش می‌بیند، باید مهربان و محتاط باشد؛ شاید علت این تشویش، آگاهی تدریجی وی به مرگ نسبی معصومیتش باشد. اگر مرد مهربان و همدرد باشد، می‌تواند این دوره را برای همسرش آسان‌تر کند.

اکثر مردان عمیق‌ترین ایمانشان نسبت به ارزش خود را از طریق زن، همسر یا مادر به دست می‌آورند؛ اگر مرد بسیار آگاه باشد، این ایمان از طریق انیمای خودش مهیا می‌شود. زن ارزش مرد را با روشن کردن چراغ به او نشان می‌دهد.

اسطوره‌ها نوع خاصی از ادبیات‌اند که به وسیلهٔ یک شخص خاص نوشته یا خلق نشده‌اند، بلکه حاصل تخیلات و تجربهٔ یک دورهٔ فرهنگی کامل هستند و می‌توان آن‌ها را به مثابهٔ چکیده و تقطیر رویاها و تجربیات کل یک فرهنگ دید. آن‌ها بر اساس ایجاد درونمایه‌های مشخص پیشرفت کرده و در نهایت در میان مردم، که به این داستان‌ها علاقه دارند، دهان به دهان نقل می‌شوند

اسطوره‌ها منابع غنی بینش روانشناسی هستند

بوتیچلیِ تصویرگر در نقاشی شاهکارش «تولد ونوس»، زاده شدن افرودیت را جاودان ساخته است: در این نقاشی، افرودیت با تمام وجنات زنانگی‌اش بر فراز امواج متولد شده و بر روی یک صدف ایستاده است. این نشان‌دهندهٔ اصالت مقدس اصول زنانگی در معنای کهن‌الگوی آن است.

تولد انسانی سایک است که طبق حکایات، باور بر آن است که وی از قطرات شبنمِ افتاده از آسمان به دنیا آمده است

هر وقت که فردی عاشق می‌شود، ویژگی‌های خداگونه‌ای را در معشوقه‌اش می‌بیند؛ این کارِ بازتاب افرودیت است که خصوصیات جاودان و یزدانی ما را آشکار سازد. ما از پذیرش فضیلت‌های سراسر اشتباه‌مان روی‌گردان هستیم، معمولاً دورهٔ رنجش بس طولانی بین بازتاب و موفقیت وجود دارد.

افرودیت برای از بین بردن سایک، همان‌گونه که می‌خواست، دست به دامن پسرش، اِروس، خدای عشق، می‌شود. اِروس، آمور و کیوپید اسامی مختلفی هستند که به خدای عشق داده شده‌اند

اِروس همیشه تیردان پر از تیرش را با خود حمل می‌کند و ویرانگر ساکنین اُلیمپوس است؛ حتی خدایان هم از قدرتش جان سالم به در نمی‌برند. با وجود این، او تحت سلطهٔ مادرش است، کسی که به وی دستور می‌دهد تا سایک را در آتش عشق به هیولای نفرت‌انگیز بیاندازد، هیولایی که خواهد آمد و سایک را با خودش خواهد برد، تا بدین ترتیب چالش بین سایک و افرودیت به اتمام برسد.

از ویژگی‌های افرودیت، خصیصهٔ بازگشتی اوست. او می‌خواهد همه چیز سر جای اولش برگردد؛ او می‌خواهد که تحول رو به عقب حرکت کند. او ندای سنت است، و به طرزی کنایه‌آمیز، همین گرایش است که داستان را رو به تحول به پیش می‌برد.

به تعریف دکتر یونگ، عناصر سایه در شخصیت فرد، همان وجوه سرکوب‌شده و خاموش ظرفیت کلی فرد است. این عناصر با کمبود توجه و تحول، یا دست‌نخورده باقی می‌مانند یا به تهدیدی تاریک تبدیل می‌شوند. ظرفیت خوبی و بدی، هرچند سرکوب‌شده، در ناخودآگاه باقی است، جایی که انرژی آن جمع شده و در نهایت به طور اختیاری شروع به فوران در زندگی خودآگاه ما می‌کند،