بریده‌هایی از کتاب فقط یک داستان

ترجیح می‌دهید نصیبتان عشقِ بیشتر و رنجِ بیشتر باشد یا عشق کمتر و رنج کمتر؟ به نظرم، درنهایت، تنها سؤال واقعی همین است.

کیست که تعیینِ شدتِ عشقش دستِ خودش باشد؟ اگر دستِ خودش باشد، احساسش دیگر عشق نیست.

حوادث بی‌شماری هست که آن‌ها را به داستان‌های بی‌شمار تبدیل می‌کنیم. اما فقط یکی از آنها مهم است، درنهایت فقط یک داستان هست که ارزش روایت دارد.

آشکارا کسِل بودم و بی‌حوصلگی‌ام را هم از اهل خانه پنهان نمی‌کردم.

خوشبخت‌ترین مردم روی زمین دانمارکی‌ها هستند. نه به‌دلیل دل خجسته‌شان، بلکه به واسطهٔ محدودیت دامنهٔ امیدهای بیان‌شده‌شان. آن‌ها به‌جای آن که دنبال رسیدن به ستاره‌ها و ماه‌ها باشند، به فکر رسیدن به تیر چراغ‌برق بعدی بودند، و با رسیدن به آن واقعآ دلشان شاد می‌شد و ازاین‌رو، خوشبخت‌تر بودند.

همهٔ ما فقط دنبال یه جای امن‌ایم. و اگه پیداش نکنیم باید یاد بگیریم چطور زمان رو بگذرونیم.»

درک این که عشق، حتی پرسوزوگدازترین و صادقانه‌ترین عشق، حتی با شروع درست، ممکن است دلمه ببندد و به ترکیبی از خشم و ترحم بدل شود.

ارتباط خوب بهتر از ارتباط بد است. ارتباط بد بهتر از ارتباط نداشتن است، البته در بعضی موارد ارتباط نداشتن از ارتباط بد بهتر است. ارتباط با خود بهتر از ارتباط نداشتن است، جز مواردی که ارتباط نداشتن از ارتباط با خود بهتر باشد. ارتباط مغمومانه همیشه به‌مراتب بدتر از ارتباط خوب، ارتباط بد، ارتباط با خود و ارتباط نداشتن است. ارتباط مغمومانه غمگنانه‌ترین نوع ارتباط است.

گاهی یه زن و شوهرو می‌بینی که کنار هم تا حدّ مرگ دلزده و بی‌حوصله شدن و نمی‌تونی تصور کنی که با هم نقطهٔ اشتراکی هم داشته باشن، یا نمی‌فهمی که چرا بازم دارن با هم زندگی می‌کنن. اما مسئله فقط عادت یا آسودگی خاطر یا عرف و رسم و رسوم یا چیزی تو این مایه‌ها نیست. دلیلش اینه که یه زمانی با هم یه داستان عاشقانه داشتن.

شگفتا که وقتی جوانید، هیچ دِینی به آینده ندارید. اما پیر که می‌شوید، به گذشته مدیون می‌شوید. به چیزی مدیون می‌شوید که دیگر به‌هیچ‌وجه توان تغییردادنش را ندارید.

یادم نیست برای چند روز زندگی بی‌دروغ چه دروغ‌هایی به هم بافتیم.

حافظه همه‌چیز را برحسب خواسته‌های کسی که گذشته را به‌یاد می‌آورد مرتب و غربال می‌کند

او مبتلا به بیماری‌ای اخلاقی‌ست، و به همین دلیل است که بیمارستان‌ها و دکترها نمی‌توانند دردش را علاج کنند. آن‌ها نمی‌توانند شخصیت معیوب و ناقص کسی را که متعلق به نسلی خسته و ازرمق‌افتاده است درست کنند.

شگفتا که وقتی جوانید، هیچ دِینی به آینده ندارید. اما پیر که می‌شوید، به گذشته مدیون می‌شوید. به چیزی مدیون می‌شوید که دیگر به‌هیچ‌وجه توان تغییردادنش را ندارید.

و عشقِ اول همیشه در قالب نفس‌گیر روایتِ اولِ شخص اتفاق می‌افتد. غیر از این چطور ممکن است؟ و درعین‌حال، در قالبِ نفس‌گیرِ زمانِ حال. طول می‌کشد تا بفهمیم که روایت‌هایی از دیدگاه اشخاص دیگر هم وجود دارد، و همین‌طور با زمان‌های دیگر.

ترجیح می‌دهید نصیبتان عشقِ بیشتر و رنجِ بیشتر باشد یا عشق کمتر و رنج کمتر؟ به نظرم، درنهایت، تنها سؤال واقعی همین است.

زندگی یک بُرش مقطعی‌ست، حافظه شکافی‌ست از روی رگه، و حافظه این خط برش را تا به انتها درمی‌نوردد.

غمِ زندگی. این هم چیستان دیگری بود که او هرازگاه به آن فکر می‌کرد. کدام‌یک تعریف درست یا درست‌تر بود: «زندگی زیبا، اما غم‌انگیز است»، یا «زندگی غم‌انگیز، اما زیباست»؟ مسلمآ یکی از این دو درست بود، اما او هیچ‌وقت نتوانست در مورد یکی از آن‌ها به نتیجهٔ قطعی برسد.

بعضی از ما تو زندگی به جایی می‌رسیم که متوجه میشیم هیچی اهمیت نداره. هیچ چیزی نیست که قدر تُفِ سگ بیرزه.

در مدرسه و دانشگاه درس خوانده‌ام، اما در عالم واقعیت، چیزی بارم نیست.