بریده‌هایی از کتاب نفر بعدی که در بهشت ملاقات می کنید

می‌دانستی که یک سگ اگر در حضور یک فرد خنده‌رو و یک فرد گریان باشد، می‌رود پیش آن کسی که دارد گریه می‌کند؟ سگ‌ها، وقتی آدم‌های دور و برشان ناراحت باشند، غمگین می‌شوند. این‌گونه آفریده شده‌اند. به این حس‌شان دلسوزی می‌گویند.

هر پایانی، یک آغاز هم هست.

تو تنها زمانی به آرامش می‌رسی که با خودت در صلح باشی.

«این‌که پایان تنهایی زمانی است که کسی به تو نیاز داشته باشد؛ و دنیا پر از نیاز است.»

عشق، انتقام نیست. نمی‌توان آن را مثل سنگ پرتاب کرد؛ و تو نمی‌توانی آن را خلق کنی تا مشکلاتت را حل کند. اجبار در عشق، مثل این است که گلی را بچینی و بعد اصرار کنی که رشد کند.

"امروز در این مکان دور هم جمع شده‌ایم تا..." اگر می‌دانستید که قرار است بمیرید، آخرین ساعات عمرتان را چطور سپری می‌کردید؟

بهشت و زمین همپوشانی پیدا می‌کنند. در چنین مواقعی، ممکن است برای لحظه‌ای ارواحی را ببینی که قبلاً از این دنیا رفته‌اند. می‌توانی ببینی که منتظر رسیدنت هستند.

«تا به حال شده بخواهی یکی از لحظات زندگی‌ات را پس بگیری؟ لحظه‌ای که در آن نمی‌توانی باور کنی که کاری داری انجام می‌دهی تا چه حد بی‌اهمیت است و چیزی که از دست خواهی داد، چقدر مهم و حیاتی؟»

حتماً اصطلاح "بهشت روی زمین" به گوش‌تان خورده است؛ این اصطلاح حاکی از یک اتفاق فوق‌العاده است، مثل بدرقهٔ سرشار از شادی بعد از یک عروسی. اما "بهشت روی زمین" می‌تواند معنای دیگری هم داشته باشد؛ چیزی که حال، همگام با دست تکان دادن پیرمرد –ادی از روبی پیر- از میان جمعیت، داشت برای آنی رخ می‌داد. در بعضی لحظات خاص، یعنی زمانی که مرگ نزدیک است

کلیو پرسید: «تا به حال به این فکر کرده بودی که چند موجود زنده روی زمین وجود دارد؟» «انسان‌ها. حیوانات. پرندگان. ماهی‌ها. درختان. باعث می‌شود تعجب کنی که چطور کسی می‌تواند احساس تنهایی کند. بااین‌حال انسان‌ها احساس تنهایی می‌کنند. تأسف‌برانگیز است.» به آسمان نگاه کرد، حال بنفش پررنگ بود. «آنی ما از تنهایی می‌ترسیم اما خود تنهایی وجود ندارد. هیچ شکلی ندارد. تنها یک سایه است که روی ما می‌افتد؛ اما وقتی حقیقت رادرک می‌کنیم، درست همانطور که سایه‌ها با تغییر نور می‌میرند، آن احساس غمگین‌هم از بین می‌رود.» آنی پرسید: «حقیقت چیست؟» پیرزن لبخند زد: «این‌که پایان تنهایی زمانی است که کسی به تو نیاز داشته باشد؛ و دنیا پر از نیاز است.»

داستان زندگی شما ثانیه به ثانیه نوشته شده؛ و همچون جابه‌جایی مداد و پاک‌کن، بی ثبات و قابل تغییر است.

«تا به حال به این فکر کرده بودی که چند موجود زنده روی زمین وجود دارد؟» «انسان‌ها. حیوانات. پرندگان. ماهی‌ها. درختان. باعث می‌شود تعجب کنی که چطور کسی می‌تواند احساس تنهایی کند. بااین‌حال انسان‌ها احساس تنهایی می‌کنند. تأسف‌برانگیز است.»

هیچ داستانی به تنهایی بال و پر نمی‌گیرد. زندگی‌های ما همچون نخ‌های ماشین بافندگی جوری در هم تنیده شده که هیچ‌گاه نخواهیم فهمید.

داستان زندگی شما ثانیه به ثانیه نوشته شده؛ و همچون جابه‌جایی مداد و پاک‌کن، بی ثبات و قابل تغییر است

«می‌دانستی که یک سگ اگر در حضور یک فرد خنده‌رو و یک فرد گریان باشد، می‌رود پیش آن کسی که دارد گریه می‌کند؟ سگ‌ها، وقتی آدم‌های دور و برشان ناراحت باشند، غمگین می‌شوند. این‌گونه آفریده شده‌اند. به این حس‌شان دلسوزی می‌گویند. «انسان‌ها هم این حس را دارند. اما بقیهٔ احساسات جلوی آن را سد می‌کند- غرور، خودخواهی، این تفکر که باید اول به دردهای خودمان رسیدگی کنیم. سگ‌ها چنین دغدغه‌هایی ندارند.»

در زندگی‌تان، بعضی لمس‌ها هویت دارند؛ بعضی لمس‌ها چنان یادگاری بر جای می‌گذارند که دیگر با چشمان بسته هم می‌شناسی‌شان

ضربهٔ آرامی به سرش زد. «یک زندگی جدید، بچه جان.» ده ساعت باقی مانده بود. هیچ داستانی به تنهایی بال و پر نمی‌گیرد. زندگی‌های ما همچون نخ‌های ماشین بافندگی جوری در هم تنیده شده که هیچ‌گاه نخواهیم فهمید.

دو ساعت؟ چطور یک زندگی ظرف دو ساعت تا این حد تغییر می‌کند؟

«می‌دانستی که یک سگ اگر در حضور یک فرد خنده‌رو و یک فرد گریان باشد، می‌رود پیش آن کسی که دارد گریه می‌کند؟ سگ‌ها، وقتی آدم‌های دور و برشان ناراحت باشند، غمگین می‌شوند. این‌گونه آفریده شده‌اند. به این حس‌شان دلسوزی می‌گویند.

کودکان در ابتدا به والدینشان نیاز دارند. با گذر زمان، آنها را پس می‌زنند. در نهایت، به آنها تبدیل می‌شوند.

«این را به خاطر داشته باش آنی. زمانی که چیزی می‌سازیم، آن را روی شانهٔ کسانی که پیش از ما آمده بودند، بنا می‌کنیم. و زمانی‌که از هم فرو می‌پاشیم، کسانی که پیش از ما آمده بودند کمک می‌کنند از نو ساخته شویم.»

«این‌که پایان تنهایی زمانی است که کسی به تو نیاز داشته باشد؛ و دنیا پر از نیاز است.»

باخت، به اندازهٔ خود زندگی قدمت دارد. اما ما علیرغم تکاملمان، هنوز نتوانستهایم آن را بپذیریم.

پایان تنهایی زمانی است که کسی به تو نیاز داشته باشد؛ و دنیا پر از نیاز است

عشق زمانی پیش می‌آید که که کمتر از همیشه انتظارش را داریم. عشق زمانی پیش می‌آید که بیشتر از همیشه بدان نیاز داریم. عشق زمانی پیش می‌آید که پذیرای آن هستید یا دیگر نمی‌توانید انکارش کنید. این‌ها عباراتی هستند که حقایق مختلفی از عشق را در خود گنجاندهاند.

باخت، به اندازهٔ خود زندگی قدمت دارد. اما ما علیرغم تکاملمان، هنوز نتوانستهایم آن را بپذیریم.

و من فهمیدم که اگر واقعاً کسی را دوست داشته باشی، راهی برای برگشت به او پیدا می‌کنی.»

انسان در طی قرنها، تصاویر بی‌شماری از زندگی پس از مرگ خلق کرده است؛ با این‌حال تعداد کمی، اگر نگوییم هیچ، روح جدا شده را تنها نشان داده‌اند. در زمین به هر نحوی هم که خودمان را منزوی کرده باشیم، باز هم در سعادت اخروی، همیشه همراه کسی هستیم: پروردگار، مسیح، آدم‌های پرهیزکار، فرشتگان، عزیزانمان. زندگی پس از مرگِ انفرادی به طرز غیرقابل تصوری شوم و ترسناک به نظر می‌رسد.

گفت: «می‌دانستی که یک سگ اگر در حضور یک فرد خنده‌رو و یک فرد گریان باشد، می‌رود پیش آن کسی که دارد گریه می‌کند؟ سگ‌ها، وقتی آدم‌های دور و برشان ناراحت باشند، غمگین می‌شوند. این‌گونه آفریده شده‌اند. به این حس‌شان دلسوزی می‌گویند. «انسان‌ها هم این حس را دارند. اما بقیهٔ احساسات جلوی آن را سد می‌کند- غرور، خودخواهی، این تفکر که باید اول به دردهای خودمان رسیدگی کنیم. سگ‌ها چنین دغدغه‌هایی ندارند.»

زندگی‌های ما همچون نخ‌های ماشین بافندگی جوری در هم تنیده شده که هیچ‌گاه نخواهیم فهمید.