بریده‌هایی از کتاب ابن حسام خوسفی

دائم ز ولایت ولی خواهم گفت چون روح قدس نادعلی خواهم گفت تا رفع شود غمی که برجان منست کُلُّ هَمٍّ سینجلی خواهم گفت

ماییم که بی هیچ غمی دم نزنیم یک دم به مراد خویش بی غم نزنیم صدبار شبی بود که صد خار فراق بر دیده زنیم و دیده بر هم نزنیم

زادی که ره دراز می باید رفت با روزه و با نماز می باید رفت ترکیب تو چون ز خاک پرداخته اند ای خال به خاک باز می باید رفت

آن پیر که جنبشی ازو می آید معشوقه اگر جوان بود می شاید ور پیر بود زن و جوان باشد مرد حیف است که پیر را جوان می گاید

ممکن نباشد از سر کوی تو رفتنم آری مقیّدست به زلف تو پای ما حجاج اگر به کعبه بیت الحرم روند ابروی توست قبله حاجت روای ما