بریده‌هایی از کتاب گنج بی رنج

«نماز شخص عطرزده، بر هفتاد نمازی که بدون عطرزدن بخواند برتری دارد.»

«هر کس وضو بگیرد، سپس در رختخواب خود برود و بخوابد، بستر او مانند مسجد او خواهد بود.»‌

«مادرت بر تو بگرید آیا می‌دانی استغفار چیست؟ استغفار درجهٔ علّیین است و آن نامی است که بر شش معنا اطلاق می‌شود: ۱. پشیمانی از آن‌چه گذشته ۲. تصمیم ابدی بر ترک بازگشت به آن ۳. این که حقوق مردمی که برده‌ای به آن‌ها بپردازی، تا خدا را پاک ملاقات کنی و بر تو بدهکاری نباشد ۴. آن که توجّه کنی به هر واجبی که آن را ضایع کردی و حقّش را ادا کنی ۵. توجّه کنی به گوشتی که از حرام بر تو روییده و آن را بر اندوه از گناه خود آب کنی تا پوستت به استخوانت بچسبد و گوشت تازه میان آن‌ها بروید ۶. به تنت سختی طاعت بچشانی چنان‌چه شیرینی گناهش چشاندی و آن‌گاه بگویی: أستغفر الله.»

«هر مؤمنی که در وضویش (إنَّا أنزَلنَاهُ فِی لَیلَةِ القَدْر) بخواند از گناهانش بیرون آید مانند روزی که مادرش او را زاده است.»‌

«کسی که سورهٔ یاسین را قرائت کند در حالی‌که قصد خدای متعال را داشته باشد، خدای او را بخشوده و اجر کسی را به او می‌دهد که دوازده‌بار قرآن را قرائت کرده باشد.»

«گناه» سمّ مهلک و قاتلِ آدم و زندگی اوست؛ دردی که به‌جز توبهٔ ما و بخشش خدای متعال دوایی ندارد.‌

«هر کس قبر پدرم را در طوس زیارت کند، خدا گناهان گذشته و آینده‌اش را می‌آمرزد.»‌

«کار خوبی را که به‌جا می‌آوری کوچک نشمار، زیرا در جایی که تو را شاد کند آن را خواهی دید، و کار بدی را که به‌جا می‌آوری کوچک نشمار، زیرا در جایی که تو را اندوهگین سازد آن‌را خواهی دید. نیکی کن، برای این‌که من چیزی ندیدم که طلب‌کننده‌تر و با سرعت یابنده‌تر باشد از نیکی تو نسبت به گناه قدیم.»

«آیا می‌خواهی که به تو اسم اعظم خدا را تعلیم کنم؟ آن شخص گفت: بلی. آن حضرت فرمودند که: سورهٔ حمد و (قُلْ هُوَ اللهُ أحَدٌ) و آیة الکرسی و سورهٔ (إنَّا أنْزَلْناهُ)‌ را بخوان، پس آن‌گاه رو به قبله کن و دعا کن آن‌چه را که می‌خواهی.»

اگر امکانات کسی ازآنِ دیگری باشد، عقلاً، استفاده از آن‌ها و نحوهٔ بهره‌مندی از آن‌ها با رعایت نظر مالک آن‌ها باید باشد. حال اگر خود شخص ازآنِ آن مالک بوده باشد، آن حکمِ سابق در مورد خود او هم جاری است؛ «اطاعت» کفایت نمی‌کند؛ بلکه در رابطه با آن مالک نه فقط مطیع، که تسلیم باید بود.

استغفار درجهٔ علّیین است و آن نامی است که بر شش معنا اطلاق می‌شود: ۱. پشیمانی از آن‌چه گذشته ۲. تصمیم ابدی بر ترک بازگشت به آن ۳. این که حقوق مردمی که برده‌ای به آن‌ها بپردازی، تا خدا را پاک ملاقات کنی و بر تو بدهکاری نباشد ۴. آن که توجّه کنی به هر واجبی که آن را ضایع کردی و حقّش را ادا کنی ۵. توجّه کنی به گوشتی که از حرام بر تو روییده و آن را بر اندوه از گناه خود آب کنی تا پوستت به استخوانت بچسبد و گوشت تازه میان آن‌ها بروید ۶. به تنت سختی طاعت بچشانی چنان‌چه شیرینی گناهش چشاندی و آن‌گاه بگویی: أستغفر الله.

اگر وجود مبارک امام علیه‌السّلام رضایت مبارکه‌شان به غفران بنده تعلّق بگیرد، کن فیکون می‌شود

عارف به حق؛ یعنی: شناختن آنان به مولویّت و مالکیّت و شناختن خود به مولویّت و مملوکیّت؛ شناختن آنان به سَروری و صاحبی و شناختن خود به بندگی و خادمی.

«کسی که به زیارت قبر حضرت امام حسین (علیه‌السّلام) رود، در حالی که به حقّ آن جناب عارف باشد، خداوند متعال گناهان گذشته و آیندهٔ او را می‌آمرزد.»

«هر کس برای امام حسین علیه‌السّلام بگرید یا بگریاند یا خود را به گریه وادارد، به بهشت درآید؛ بهشتی شود؛ بهشت ازآنِ او شود.»

«شیعیان ما از چهار چیز بی‌نیاز نیستند ... و تسبیحی از خاک قبر امام حسین علیه‌السّلام که در آن سی و سه دانه باشد،‌ هر گاه آن را بگرداند در حالی که یاد خدای متعال را می‌کند، برایش به هر دانه چهل حسنه نوشته شود و هر گاه آن را بدون آگاهی بگرداند، برایش بیست حسنه نوشته شود.»‌

«هر عاقلی خود را کوچک شمارد و هر کاملی خود را ناقص انگارد.»

امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه فرمودند: «مَا حَقّرَ نَفْسَهُ إلَّا عَاقِلٌ. مَا نَقَّصَ نَفْسَهُ إلَّا کامِلٌ.‌»‌ «هر عاقلی خود را کوچک شمارد و هر کاملی خود را ناقص انگارد.»

«از گناهان در شب جمعه بپرهیزید، پس به‌راستی‌که گناه (در شب جمعه) مضاعف (چند برابر) و حسنه مضاعف است، و هر که نافرمانی خدا را شب جمعه ترک کند، خدا تمام گناهان گذشته‌اش را می‌آمرزد و به او گفته می‌شود: عمل از سر آغاز کن.»

«ای علی! قسم به کسی که مرا به حق برانگیخت بشارت‌دهنده و هشداردهنده، به راستی که یکی از شما که برای وضویش برمی‌خیزد (وضو می‌گیرد) گناهانش از اعضای بدنش می‌ریزد، پس هنگامی‌که با رویش و قلبش به خدا روی می‌کند از نمازش خارج نمی‌شود جز آن که از گناهانش چیزی بر او نمانده همان‌گونه که مادرش او را زاده بود.»

«هر مؤمنی که در وضویش (إنَّا أنزَلنَاهُ فِی لَیلَةِ القَدْر) بخواند از گناهانش بیرون آید مانند روزی که مادرش او را زاده است.»‌

«اگر نزد کسی از حسین علیه‌السّلام یادی به میان آید و اشک از چشمان او به اندازهٔ بال مگسی جاری شود، ثوابش بر خدای عزّوجل است که کم‌ترین آن دخول در بهشت است.»

«بگو: "صلّی الله علیک یا أباعبدالله" و آن را سه بار تکرار کن؛ پس به درستی‌که سلام، چه از نزدیک و چه از دور، به ایشان می‌رسد.»

هیچ بنده‌ای نیست که آب بنوشد و امام حسین علیه‌السّلام را یاد کرده و قاتلش را لعنت کند، مگر این‌که خدای برای او صدهزار حسنه نوشته و صد هزار گناه را از او بزداید و او را صد هزار درجه بالا ببرد؛ و گویا او صد هزار بنده آزاد کرده باشد. و خدای او را با دلی آرام محشور فرماید.

«حواریون به عیسی گفتند: یاروح اللّه! با چه کسی نشست و برخاست کنیم؟ فرمود: کسی که دیدار او شما را به یاد خدا اندازد، و گفتار او بر علم شما بیفزاید، و کردار او شما را به آخرت علاقه‌مندتر کند.»‌

«عیب مردمان را دنبال مکن، پس به‌درستی که برای تو عیب‌هایی است که می‌تواند تو را از مشغول بودن به عیب‌های دیگران بازدارد.»

اوّلین معنای عینی و کاربردی برای آیهٔ شریفهٔ (یریدُ اللَّهُ بِکمُ الْیسْرَ وَ لا یریدُ بِکمُ الْعُسْرَ) این است که رفتار و کردار ما در روال عادی زندگی می‌تواند طوری انجام شود که نتایج عالی در تعالی ما و بندگی مورد پسند خدای متعال را داشته باشد. امّا چگونه؟! با تنظیم توجّهات هنگام انجام آن‌ها.