بریده‌هایی از کتاب نقدی بر کتاب حجاب شرعی در عصر پیامبر (ص)

حجاب امری امروزی و ساخته و پرداخته دوره معاصر بشر نیست و قدمتی به درازای عمر ادیان ابراهیمی دارد

پوشش زن از احکام مشترک میان همه ادیان ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت و اسلام) است که هر کدام جداگانه اهمیت و جایگاه آن را مورد تأکید قرار داده‌اند؛ تنها تفاوت در حدود حجاب و گاه فلسفه آن می‌باشد. در آیین یهود، بر استفاده از پوشش سراسری برای اندام و پوشش سر تأکید شده است؛ البته در مورد دختران مجرد، موی سر به شرط سادگی می‌تواند مشخص باشد. به عبارت دیگر در یهودیت، رعایت حجاب متلازم با تأهل است؛ حال آن که در آیین مسیحیت، تجرد مقدس شمرده می‌شود، لذا رعایت پوشش کامل و پرهیز از آرایش و جلوه‌گری برای از بین بردن زمینه تحریک در جامعه، به صورت شدیدتری دنبال شده است؛ چرا که رهبانیت و ترک لذایذ دنیوی از اصول این دین بوده و فلسفه پوشش هم به همین امر برمی‌گردد. در اسلام رعایت حجاب به منظور حفظ پاکی و قداست زن و اجتماع مورد توجه خاص قرار گرفته و حدود آن با توجه به آیات و روایات، پوشاندن همه بدن به جز وجه و کفین معرفی شده است

اهمیت رعایت عفاف در مهم‌ترین دستورات خداوند به حضرت موسی "علیه السلام" در کوه طور که "ده فرمان" نامیده می‌شود با این عبارات بیان شده است. فرمان هفتم: زنا مکن فرمان دهم: و بر زن همسایه‌ات طمع نورز و... (تورات، سفرتثنیه: ۷.۵ و ۱۰؛ سفر خروج: ۱۴.۲۰ و ۱۷)

جمله فقیه متقدم ابوالصلاح حلبی به صورت کلی نوشته است. "یعزّر مَنْ أَکَلَ او شَرِبَ او باعَ او ابتاع او تعلّم او علّم او نظر او سعی او بطش او اصغی او آجر او استأجر او اَمَرَ او نهی علی وجه قبیح؛ هر کس به گونه ای ناروا و حرام، بخورد، یا بیاشامد، یا بفروشد، یا بخرد، یا بیاموزد، یا آموزش دهد، یا نگاه کند، یا راه رود، یا یورش برد، یا گوش فرا دهد، یا اجاره دهد، یا اجاره کند، یا فرمان دهد یا باز دارد، تعزیر می شود.