بریده‌هایی از کتاب دستچین سربازها

پدرم هم شاعربود من از موج موی یار می‌گفتم او از موج سرش در جنگ ...

دیوانه نبودند رد کنند گالیله را ... رد تو را دیدند برنگشت گفتند: گرد نیست ...

خسته‌ام همچون مسافری در کویر که تشنگی‌اش را سراب به بازی گرفته ست...

تنهایی یلدا می‌گذرد امّاسرد ... می‌شود بیایی کلاه سرم بگذاری بگویی: دوستت دارم؟؟؟

با این همه پاییز هنوز زیر سایه آخرین نگاهت آفتاب می‌گیرم...

مین بود زیر پایم اولین نگاهت ....

جاده پا می‌دهد به رفتنت امّا تو نرو ..

عصا زنان نفرین می‌کرد جاذبه را پدر بزرگ ...

سنگسار پرنده‌ی تنها به جرم همنشینی با تن لخت درخت شاهکار پاییزست …

این جای خانه باید دیوار می‌شد ... پنجره شد تا عمری به تماشای رفتنت گریه کنم ...

" ساکت " یک قدم از زندگی عقب‌تر بودیم سکوت کردیم به اجبار نان کارگر شدیم دیوارشان را بالا کشیدیم تا از بالا نگاهمان کنند ... لطفا بوق نزنید رئیس‌ها مشغول خوابند ...

خسته‌ام همچون مسافری در کویر که تشنگی‌اش را سراب به بازی گرفته ست...

"نگاه " با این همه پاییز هنوز زیر سایه آخرین نگاهت آفتاب می‌گیرم...

قهوه‌ها یخ کرده بود و ما غرق در گپ و بوسه بازی .. شب گذشت هنوز خوآبم نمی‌آمد .. آن شب فهمیدم قهوه برای بیداری خیلی خوب است .....

ساز نزده می‌رقصی .. حرامت باد جز با من با ساز نفسی میل به هوسی کنی ...

این بار از خر شیطان پیاده نمی‌شوم وقتی وسوسه‌اش لب‌های تو باشد …

حتم دارم فتح می‌شد تنم اگر دشمن پشت خاکریزها تو بودی ...

بعد تو پاشویه می‌کند تبم را دریا ....

سبزه‌ها ماهی‌ها ادم‌ها .. از شادی لبریز بود عید .. تنها عکس مادر بود که لبخند نمی‌زد بر طاقچه ...

شانه‌های پهن دست‌های زخمی غرور لعنتی........ دلیل نمی‌شود پشت سبیلم لبی نباشد برای بوسیدنت ...