بریده‌هایی از کتاب قدرت صبر

کلید همه چیز صبر است. با روی تخم نشستن جوجه به دست می‌آید، نه با شکستن تخم. «آرنولد اچ. گلَس‌گُو»

وقتی با محبت به کارهای والد پیری رسیدگی می‌کنید که هرگز از شما تشکر نمی‌کند،‌ وقتی با آرامش برای بار چهل و هفتم برای یک بچهٔ دوسالهٔ شیطان توضیح می‌دهید که چرا نباید از اثاثیه بالا برود، دارید از خودتان صبوری نشان می‌دهید و با شرایطی مدارا می‌کنید که خلاف میل‌تان است، می‌فهمید که این شرایط را انسان‌هایی ایجاد کرده‌اند که مثل خود شما نقص دارند و فقط می‌خواهند وضع‌شان بهتر شود. با پذیرش دیگران همان طور که هستند، و پذیرش زندگی به همان صورتی که در لحظه جریان دارد، قدرت و زیبایی حقیقی خود را به عنوان یک انسان اثبات می‌کنیم. وقتی همه چیز خوب است، پذیرفتن وضعیت آسان است. اما وقتی در شرایطی که دلخواه‌مان نیست صبور باشیم،‌ حقیقتاً مثل یک قهرمان می‌درخشیم.

«صبور کسی است که بتواند خودش را تحمل کند»

زندگی در بسیاری از اوقات نیازمند صبر است. این دیگر با ماست که با شادی صبر کنیم، یا با فلاکت

کسالت در ذهن ماست مردم وقتی کسل می‌شوند، اساساً از خودشان کسل می‌شوند. «اریک هافر»

در نتیجهٔ عجله کردن وقت بیشتری تلف می‌شود، زیرا اشتباهاتی مرتکب می‌شویم که اگر کمی آرام می‌گرفتیم، تلف نمی‌شد.

من عاشق ازدواجم. خوب است که آدم فرد خاصی را که قرار است تا پایان عمر آزار دهد، پیدا کند.

خدای بزرگ به من صبر عطا کن و همین حالا! عطا کن

در کتاب قرآن آمده است که صبر یکی از نود و نه فضیلت الهی است

هر چیز حدی دارد! عزیزم آدم‌ها با هم فرق می‌کنند. خیلی هم فرق می‌کنند. بعضی‌ها می‌توانند تحمل کنند و بعضی‌ها نمی‌توانند. اما هیچ راهی وجود ندارد که بفهمیم چه قدر می‌توانند تحمل کنند. «اَن پتری»

مشکلات، فرصت‌هایی هستند در لباس کار. «هنری تی. کیسِر»

یکی از نگرش‌هایی که صبر را تقویت می‌کند، ایمان به پیامد خیر است. اگر به عاقبت خیر ایمان داشته باشیم، با آرامش بیشتری می‌توانیم انتظارش را بکشیم. این کار به ایمان به خودمان، ایمان به والدین‌مان، ایمان به خدا و ایمان به خیرخواهی برای همهٔ کائنات نیاز دارد

«بکوش در تحمل کاستی‌های دیگران صبور باشی. تو هم کاستی‌های بسیار داری که دیگران ناچار به تحمل آنها هستند. اگر خودت نمی‌توانی همانی باشی که می‌خواهی، چگونه انتظار داری که دیگران مطابق دلخواه تو باشند؟»

روزی چوپانی گوسفندانش را از چَرا برمی‌گرداند که راهب را دید و مجذوب او شد. پرسید: «تو تک و تنها در این جا چه می‌کنی؟» راهب جواب داد: «روی صبر تمرکز و مراقبه می‌کنم». چوپان در حالی که آمادهٔ رفتن بود در جواب فریاد کشید که: «پس برو به جهنم!» راهب در پاسخ فریاد کشید: «جداً؟ خودت برو به جهنم!» چوپان در تمام راه بازگشت، پیش خود می‌خندید. همان طور که این داستان ترسیم می‌کند، پرورش صبر در خود، بدون استفاده از آن در مواقع لزوم، بی‌معنی است.

«وقتی رنج حمله‌ور می‌شود، ما سؤال را اشتباه می‌پرسیم. مثلاً می‌پرسیم: چرا من؟ در حالی که سؤال درست این است: از این رنج چه چیز می‌توانم یاد بگیرم؟ چه چاره‌ای می‌توانم برایش بکنم؟ علی‌رغم این رنج، چه موفقیتی می‌توانم داشته باشم؟»

همهٔ چیزها با قدرت اراده شدنی نیست، گاهی هم به کمی قدرت صبر نیاز داریم.

دیر بیدار شدن و کاملاً هوشیار بودن بهتر از سحرخیزی و همهٔ روز خواب‌آلود بودن است.

یکی از اشکالات من با مسئلهٔ صبر این است که می‌ترسم مبادا صبر کردنم از سر استیصال باشد.

«اگر دیگ را بپایی. هیچ وقت جوش نمی‌آید».

بدون صبر حقیقتاً قادر نخواهیم بود از درس‌هایی که زندگی سر راه‌مان قرار می‌دهد،‌ چیزی یاد بگیریم. بدون صبر به بلوغ فکری نخواهیم رسید. در مرحلهٔ نوزاد کج‌خلق و تحریک‌پذیری باقی خواهیم ماند، که طاقت ندارد ارضاء و لذت را بیش از چند لحظه به تأخیر بیندازد. بدون صبر به هیچ طریقی نمی‌توانیم روی آنچه می‌خواهیم کار کنیم. اگر بخواهیم وسیع‌تر و عمیق‌تر زندگی کنیم، نه فقط سریع‌تر، باید صبوری یاد بگیریم. صبوری با خودمان، صبوری با دیگران و صبوری با شرایط کوچک و بزرگ زندگی.

پاداش همیشگی صبر دستیابی به بلوغ و تعقل است.

وقتی تمرین صبر می‌کنیم، شانس به دست آوردن چیزی را که می‌خواهیم افزایش می‌دهیم. علتش این است که وقتی صبور هستیم با مردم خوش‌رفتاری می‌کنیم، که به نوبهٔ خود امکان مهربان شدن آنها را با ما، افزایش می‌دهد.

صبر یکی از آن خصوصیات والای زنانه است که ریشه در تحمل ظلم دارد، اما باید پس از آزادی هم با خود نگهش داریم. «سیمون دو بووآر»

روزی چوپانی گوسفندانش را از چَرا برمی‌گرداند که راهب را دید و مجذوب او شد. پرسید: «تو تک و تنها در این جا چه می‌کنی؟» راهب جواب داد: «روی صبر تمرکز و مراقبه می‌کنم». چوپان در حالی که آمادهٔ رفتن بود در جواب فریاد کشید که: «پس برو به جهنم!» راهب در پاسخ فریاد کشید: «جداً؟ خودت برو به جهنم!» چوپان در تمام راه بازگشت، پیش خود می‌خندید. همان طور که این داستان ترسیم می‌کند، پرورش صبر در خود، بدون استفاده از آن در مواقع لزوم، بی‌معنی است

«عمیقاً درک کن که لحظهٔ حاضر تنها چیزی است که تاکنون داشته‌ای».

زندگینامهٔ تو، زیست‌شناسی زندگی انسانی تو خواهد شد. «کارولین میس»

کسی که دیرتر به خشم درآید، بهتر از کسی است که قوی باشد و کسی که بر نفس خود مسلط باشد، بهتر از کسی است که شهری را فتح کند. «از گفتارهای انجیل ـ بخش ۱۶، گفتار ۳۲»

نبوغ «خام» ما را به جایی نمی‌رساند. ما باید با مداومت روی یک موهبت خداداد کار کنیم: نقاشی، نویسندگی، مهارت‌های کامپیوتری، بازی گلف، عشق، والد بودن. برای هر چیزی که بالقوه بتوانیم در آن موفق باشیم، باید تلاشی درازمدت به کار ببریم. چنین کاری تنها در صورتی ممکن است که با پیشرفت خود، با هر سرعتی که باشد، صبور باشیم.

دلیلی برای تنش وجود ندارد قدرت آرامش صبوری، آرامش روح هم می‌دهد. با صبر، تجربیات درونی ما بیشتر مانند یک دریاچهٔ آرام است، تا یک رودخانهٔ خروشان. به جای آن که با هر شرایط ناخوشایندی که زندگی سر راه‌مان قرار می‌دهد، مثل پروژه‌ای که لغو شده، مهلت مقرری که توسط یک همکار نادیده گرفته شده، یا کاری که همسرمان فراموش کرده انجام دهد، با خشم، دلشوره و ترس مواجه شویم، صبر به ما امکان می‌دهد به آن شرایط از جهتی نگاه کنیم که ضامن حفظ خونسردی‌مان هم باشد.

مارک توِین گفت: «بدترین گرفتاری‌های زندگی من آنهایی بودند که هرگز پیش نیامدند».