بریده‌هایی از کتاب من سکوت انسانم

بگو در کودکی چند بار کتک خورده‌ای تا بگویم در جوانی چند بار انقلاب می‌کنی

بیش‌تر از هرجای جهان خاورمیانه شبیه توست زیبا ناآرام و غیر قابل پیش‌بینی

از افتادن هراس نکن میوه به وقت رسیدن می‌افتد

عریانی سنت گل است وقتی شکوفا می‌شود

«صلح» محصول تردید یک سرباز به وقت شلیک است

در پیراهن من زندانبان هم آزادیخواه می‌شود در چکمه‌های تو احمدشاه مسعود دیکتاتور

ما را به زیارت باران راه ندادند تنها به جرم این‌که در خانه چتر داشتیم

شاید هیچ‌وقت تشییع نشوند اما دو بار می‌میرند سربازها یک‌بار برای معشوقشان یک‌بار برای وطنشان

هنوز نبخشیده انسان را گرگی که از برادران یوسف تهمت شنید

وطن را با خون سربازان می‌کشند آسمان را با پرواز عقاب‌ها و عشق را... تنها با انتظار می‌توان کشید

عریانی سنت گل است وقتی شکوفا می‌شود