بریده‌هایی از کتاب دوست مرحوم من

بعضی‌ها هستند که غیبت‌شان دلیل خوبی برای شادی و حتی سرمستی است.

و من احساس می‌کردم باید چیز جدیدی آغاز شود. اما چه چیزی؟ زندگی تازه؟ احساسات تازه؟ هیچ تصوری نداشتم. اما توهمات تازه شانس بیش‌تری از هر چیز تازه‌ی دیگری داشتند.

جهان از هوس ساخته شده است و یکی از مهم‌ترین هوس‌ها هوس تسلیم شدن است که من کاملاً می‌دانم چطور به وجود می‌آید: از زن آغاز می‌شود.

پول‌ها کثیف بودند، اما مگر می‌شود پول کثیف نباشد؟ مگر این‌که همان لحظه داغِ داغ از چاپ‌خانه بیرون آمده باشد. تقدیر پول این است که دست به دست میان ولگردها و آدمکش‌ها و بچه‌بازها و کلاه‌بردارها و رشوه‌بگیرها بگردد.

بعضی‌ها هستند که غیبتشان دلیل خوبی برای شادی و حتی سرمستی است.

برف در هوا می‌چرخید و حس تنهایی‌ام بی‌اندازه سریع روی هم انبار می‌شد، خیلی سریع‌تر از سکه‌هایی که در قلک کوچکی می‌انداختم‌شان که پدرم بهم داده بود، وقتی بچه بودم.

مرده‌ها که مرده‌ن، پس باید یه فکری به حال زنده‌ها کرد،

حالا که دو و نیم روز از زندگی‌ام مانده بود، این پرسش به جانم افتاده بود که چند صباح قابل‌محاسبه‌ی عمر را چطور بگذرانم و ثانیه‌هایم را بالانس کنم، نه حتی دقیقه‌ها و ساعاتم را.

«آرزوی خوب ارزش تکرار رو داره.»

ایدهٔ پایانی مؤثر بر زندگی بی‌معنی‌ام چقدر شورانگیز بود. یکی از جنبه‌های دل‌نشین قتل‌های رازآمیز این است که بارها و بارها در مطبوعات و کتاب‌ها به آن اشاره می‌شود، آن هم با نام‌ها و جزئیات فراوان، و از این طریق شانس زیادی را برای باقی ماندن در حافظهٔ عامه در اختیار قرار می‌دهد.

بعضی‌ها هستند که غیبتشان دلیل خوبی برای شادی و حتی سرمستی است.

بهشت خدا هم اگر پاییز باشد، دیگر کم‌وکسری ندارد.

پرسه زدن انرژی زیادی نمی‌خواهد، فقط کافی است که آدم بگذارد افکارش هم پرسه بزند.

دیگر نمی‌خواستم بمیرم: زندگی‌ام، اگر چه فقط خودم شاهدش بودم، اندکی معنا پیدا کرده بود. آزادی عمل داشتم و سِیر زندگی انتخابی‌ام در هفتهٔ گذشته یا دوران گذشته‌تر دیگر به کارم نمی‌آمد. می‌خواستم به زندگی ادامه بدهم.