بریده‌هایی از کتاب از تروما تا التیام

تو آدم بدی نیستی، فقط گذشتهٔ بسیار بی‌مهری رو پشت‌سر گذاشتی.

همین‌که باید رنج بکشیم، به‌قدر کافی بد است؛ اما از آن بدتر این است که مجبور باشیم درحالی‌که از علائم روانی مرموز رنج می‌بریم و توضیحات یا پاسخ‌های مناسبی هم در اختیار نداریم، این رنج‌کشیدن را تا ابد ادامه دهیم

روزی از بدترین موقعیت‌ها عبور خواهیم کرد.

اگر در آرامش به خودمان فرصت تأمل بدهیم، در جایی مثل حمام یا هواپیما یا در هنگام پیاده‌روی، خاطراتی از تروما به یاد می‌آیند.

شاید جرئت کنیم بعضی سؤالات خاص را از خودمان بپرسیم: ـ درحال‌حاضر، به‌راستی از چه‌چیزی ناراحتم؟ ـ چه کسی به من بدی کرده است؟ ـ چه‌چیزی باید تغییر کند؟ ـ در پس این اضطراب ظاهری چه غمی نهفته است؟ ـ حس درونی‌ام به من می‌گوید که الان باید چه‌چیزی را بدانم؟ ـ بعداز دانستن این قضیه باید چه‌کار کنم؟