بریده‌هایی از کتاب نازنین

وقتی موجودی که می‌پرستیدم اسلحه‌ای را به‌سمتم گرفته بود، زندگی دیگر چه ارزشی برایم داشت؟

اما حالا، باز هم تنهایی و این اتاق‌های خالی. این‌جا فقط آونگ ساعت است که می‌رود و می‌آید؛ بی‌تفاوت و بی‌رحم... هیچ‌کس نیست و همین دردناک است.

افرادی که بر روی بلندی می‌ایستند، وسوسه می‌شوند خودشان را پایین بیندازند.