بریده‌هایی از کتاب طبیب

همان‌طور که اگر انسان عبد انسان دیگری باشد، تنها باید به اوامر آقای خودش توجه کند و کاری به آب و غذا نداشته باشد چون این‌ها را آقا و صاحب او برایش فراهم می‌کند، بنده هم نباید جز تلاش برای رضایت الهی و رسیدن به خداوند، دغدغهٔ دیگری داشته باشد! حیف است این سرمایه در اختیار انسان قرار گرفته و شخص با این استعداد می‌تواند تا اوج آسمان‌های معنویت پرواز کند؛ اما تمام قدرت و توان خود را صرف اموری کند که نزد اهل حقیقت، اصلاً به حساب نمی‌آیند!

می‌فرمود: «عجیب‌تر از این دیده‌ای که خالقْ مخلوق را برای هم‌نشینی خود بخواند؛ ولی مخلوق اجابت نکند و درحالی‌که آقا مناجات بنده و انس او را دوست دارد، بنده از قبول عنایت او خودداری کند؟»

اعضای بدن را نعمتی از جانب خداوند متعال می‌دانست که هرکدام برای خود آدابی دارند و مراقبتی؛ اما در این میان می‌فرمود که خیلی مراقب زبانتان باشید، زیرا سختی ادب‌کردن هیچ عضوی از اعضای بدن مانند سختی ادب‌کردن و درست‌استفاده‌کردن از زبان نیست. برای همین بزرگان فرموده‌اند تا می‌توانید سکوت پیشه کنید؛ چون اگر سخن شما از نقره باشد، سکوتتان طلاست!

اعضای بدن را نعمتی از جانب خداوند متعال می‌دانست که هرکدام برای خود آدابی دارند و مراقبتی؛ اما در این میان می‌فرمود که خیلی مراقب زبانتان باشید، زیرا سختی ادب‌کردن هیچ عضوی از اعضای بدن مانند سختی ادب‌کردن و درست‌استفاده‌کردن از زبان نیست. برای همین بزرگان فرموده‌اند تا می‌توانید سکوت پیشه کنید؛ چون اگر سخن شما از نقره باشد، سکوتتان طلاست!

یکی از شاگردان نقل می‌کرد: «همراه استاد رفته بودیم به قبرستان. دیدیم استاد جایی نشست و شروع کرد به خواندن فاتحه؛ اما قبری آنجا نبود. پرسیدیم: 'آیا قبر شخص بزرگی اینجاست که مشخص نیست و ما نمی‌دانیم؟' آقا لبخندی زد و چیزی نگفت. هفتهٔ بعد فرزند بیست‌وسه‌ساله‌اش براثر بیماری درگذشت و در همان مکان به خاک سپرده شد.

«خداوندا به ما رحم کن و با معرفت و محبتت برما منت بگذار و ما را از دنیای ظلمات به‌سوی نور خارج فرما! اگر خودت را به ما بشناسانی، در نتیجهٔ این معرفت تو را دوست خواهیم داشت و وقتی تو را دوست داشتیم، آن محبتت نه‌تنها هرچه باطل و جهل و غرور در ماست می‌سوزاند، بلکه هر حجاب و مانعی را که بین ما و تو وجود دارد، از بین می‌برد و ما همان‌گونه خواهیم شد که دوست داری محبانت چنان باشند.»