بریده‌هایی از کتاب هلن

منلائوس: من نه به خاک می‌افتم و نه چشمانم را از اشک می‌انبارم؛ و گرچه می‌گویند که شایسته است که یکی روان‌نژاده به هنگام مصیبت بگرید، برای من، گریستن، آن سرفرازی را که در تروا بدان دست یافته‌ام بدل به ننگ می‌کند. من خواه نژاده باشم خواه نباشم، از میان دلاوری و اشک، دلاوری را برمی‌گزینم.

تئوکلومنوس: تو حق نداری کارهای مرا داوری کنی. خدمتکار: اگر آنچه می‌گویم درست باشد، این حق را دارم. تئوکلومنوس: پس من دیگر ارباب نیستم، یکی برده‌ام! خدمتکار: آری، تو هنگامی اربابی که کار درست را انجام دهی،