بریده‌هایی از کتاب به استقبال ناخوانده ها

یکی از رایج‌ترین روش‌های فرار این است که شکست خود را به گردن چیزی خارج از خود بیندازیم.

پذیرش یک چیز به معنای خوش آمدن از آن نیست. پذیرفتن احساسی که بر حسب عادت با احساسات ناخوشایند مرتبطش می‌کنیم به این معنا نیست که بلافاصله از این رو به آن رو می‌شویم و از آن لذت می‌بریم. یعنی می‌پذیریم آن احساس نیز بخشی از بافت زندگی انسانی است؛

وقتی ذهنتان بزرگ باشد، افکار به پشه‌هایی می‌مانند که وزوزکنان در حال پروازند و جایی برای نشستن ندارند.