بریده‌هایی از کتاب گل قالی

آدم‌های تنها نویسنده می شن یا شاید نویسنده‌ها تنها می شن. نمی دونم... شاید جفتش. به قول خودم: «در تنهایی چیزی هست به نام میل به تنها ماندن. از تنهایی رنج می‌بری. دلت می‌گیرد. اما تصور اینکه برخیزی و بروی با مردم حرف بزنی حالت را بدتر می‌کند...»

بهشت جایی است که اگر هر روز و هر شب محکوم به زندگی در آن باشی دلت هوای بیرون را نکند.

این روزها، آدم‌ها هم عوض شده‌اند. من کسی را می‌شناسم که از بوی پرتقال متنفر است. در دنیایی که پرتقال میوهٔ بدبویی است من دوستی نخواهم داشت.

زندگی، گاهی میان طعم‌های زنجبیلی و تلخ و ترشش، مزهٔ کیک توت‌فرنگی می‌دهد.

حقیقت همیشه خودش را نشان می‌دهد، از زبان این و آن، از دوست و آشنا، از میان واژگان یک رمان جنایی، یک داستان عاشقانهٔ فانتزی، از میان شعارهای تبلیغاتی شرکت‌های بزرگ. از «در لحظه زندگی کن» پپسی تا «زندگی خوب است» ال جی

حقیقت همه‌جا هست. کافی است چشم‌هایت را باز کنی. کافی است به جای شنیدن گوش کنی.

بهشت جایی است که اگر هر روز و هر شب محکوم به زندگی در آن باشی دلت هوای بیرون را نکند.

به راستی که انسان بودن، بد دردی است.

می‌دانم جوان هستی و دوستدار به پایان رساندن. برای ما که به پایان رسیده‌ایم کلیشهٔ لذت بردن از مسیر قصهٔ دلنشین‌تری است.

فرزندان من! اگر امروز گرد هم آمده‌ایم جز به این خاطر نیست که پیوندمان را محکم‌تر کنیم. تاروپود ما در هم بافته شده. جان من در جان شما و جان شما در جان من روان است. در عمر بلند خودم بسیار دیده‌ام و بسیار اندیشیده‌ام. هیچ نعمتی برای ما والاتر از کنار هم بودن نیست و این موهبت دریغ است که از ما ستانده شود. دریغ!... خداوند بخشنده هیچ‌گاه نعمتی را که به بندهٔ ناگزیرش ارزانی داشته پس نمی‌ستاند.

«در تنهایی چیزی هست به نام میل به تنها ماندن. از تنهایی رنج می‌بری. دلت می‌گیرد. اما تصور اینکه برخیزی و بروی با مردم حرف بزنی حالت را بدتر می‌کند...»

آدم‌ها وقتی پروانه‌ای را می‌بینند، اولین و آخرین چیزی که به فکرشان می‌رسد این است که آن را توی مشت له کنند. فارغ از اینکه شاید پروانه کار مهمی داشته باشد.

هیچ‌کس هم که تره واسه کتابم خرد نمی کنه. این همه زحمت! چند ماه، روزی چند ساعت. چقدر امید! چه‌قدر علاقه! چه‌قدر فکر! آخرشم یه سری کاغذ فروشِ پشت‌میزنشین، نخونده یه نگاه بهش می اندازن و می گن تا دو سال برنامه چاپمون پره. بسته شده. قلب کاغذی منو مچاله می کنن. قلب کاغذی! اسم قشنگیه! یعنی می شه یه روز چاپش کنم؟ اگه نشه