بریده‌هایی از کتاب خانه وارونه

از طُره گیسوان فِردار که باوقار از پیشانی او آویخته بود گرفته تا چشمان نورانی نیلگون او، چانه چهارگوش خوش‌حالت و بینی کشیده‌اش - همه را عاشقانه دوست داشتم.

از آنجا که همه خوانندگان خانه وارونه را پسندیده‌اند، پس بیراه نیست که بگویم یکی از بهترین آثار من است. نمی‌دانم خانواده لئونید چگونه به ذهن من رسید، اما رسید و مثل معجونی در هم جوش در من رشد کرد. احساسم این است که من فقط نقش کاتب را بازی کرده‌ام. آگاتا کریستی

سوفیا پرسید به چه فکر می‌کنم. جواب دادم: - به تو. گفت: - می‌فهمم.