بریده‌هایی از کتاب کمبوجیه و من (جلد دوم، آشیان هور و ماه)

- از آن دست زن‌هایی‌ست که برای زنده ماندن و شادی وابسته به هیچ مردی نیستند و خودشان آینده‌شان را می‌سازند.

دنیای من پر از آدم‌هایی‌ست که زنان قدرتمند را دوست ندارند.

تو دستور می‌دی، من به هر دلیلی که به خودم مربوطه سرپیچی می‌کنم

آیندگان از کمبوجیهٔ دوم به نام کمبوجیه، گشایندهٔ مصر یاد می‌کنند.

از احساسات شما برای رسیدن به خواستهٔ خودشون بهره بردند و باز هم این کار رو می‌کنند. کشته‌های شما براشون مهم نیست. جان و مال و امنیت شما براشون اهمیتی نداره

«می‌بینند؛ خودشون هم می‌دونند که قدرت گرفتن بیش از اندازهٔ بزرگان و زمین‌داران کشور رو چند پارچه می‌کنه، اما براشون مهم نیست. همهٔ آدم‌ها وطن‌پرست نیستند کمبوجیه! بعضی‌ها سود خودشون رو به سود کشور ترجیح می‌دن!»

همهٔ آدم‌ها وطن‌پرست نیستند کمبوجیه! بعضی‌ها سود خودشون رو به سود کشور ترجیح می‌دن!

برات آرزوهای زیادی داشتم آناهیتا، اما هیچ دختری مجبور نیست آرزوهای پدر و مادرش رو زندگی کنه.

من خیلی می‌خواهمت آناهیتا!

من نیامده‌ام که باورها و سنت‌های این مردم را از آن‌ها بگیرم. امروز با جامهٔ مصری به نیایشگاه ایزدبانو نیت می‌روم. در برابرش زانو می‌زنم و برایش قربانی می‌کنم تا مردم بدانند که می‌توانند همچنان به سنت‌هایشان پایبند بمانند. جامهٔ خودشان را بپوشند. خدایان خودشان را بپرستند و به زبان خودشان سخن بگویند؛ بی‌ترس از شاهنشاه!

اصلا قرار نبوده من تاریخ رو تغییر بدم؛ من باید آینده رو درست می‌کردم.

این زانوزدن، چشم‌های بدون نبض و اشک‌های به بند کشیده شده در چشمخانه باعث می‌شه بفهمم که هیچ‌کدوم از روزها و خاطره‌های فوق‌العاده‌مون ارزش تلخی این لحظه رو نداشتند.

بردیا می‌خواهد کوروش باشد؛ من می‌خواهم کوروش را ادامه دهم!

«بیا. می‌خواهم آسمان را به تو هدیه کنم.»

آه فرمانده ویدفرنه! کم‌کم داشتیم صدایتان را از یاد می‌بردیم.

مردم خشمگین هستند و سرکوب خشمشون رو بیشتر می‌کنه. نخستین کسی که به دست سربازهای ما کشته بشه، تبدیل می‌شه به یک دلیل جدید

حس می‌کنم آناهیتای دیگه‌ای هستم؛ آناهیتایی که کمبوجیه ازم انتظار داره و قطعا بیشتر دوستش خواهد داشت.

- دخت ایرانی اگر کماندار نباشد شگفت‌آور است. می‌گویم برایت کمان هم بیاورند.

- این‌ها برای پول می‌جنگند. همپایهٔ سربازان دلیر ما نخواهند شد.

- مگر زندگی به چیزی بیش از اندکی ایمان و قدری امید نیاز دارد؟

حالا می‌فهمم که عشق باید ممکن باشه؛ اگر نباشه، اگر امید و راهی برای رسیدن به معشوق وجود نداشته باشه، عشق نمی‌تونه زنده بمونه.

دنیای من پر از آدم‌هایی‌ست که زنان قدرتمند را دوست ندارند. - مال من هم همین‌طور. - پدرم می‌گفت برترین مرد آن است که ارج زنان را نگه دارد.

با احتمال صددرصد دوستت دارم و این دوست‌داشتن تنها چیزیه که از اصل عدم قطعیت پیروی نمی‌کنه. برای همین هم با احتمال صددرصد ازت سیر نخواهم شد.

حتی اگر رویا باشد، اکنون که هست باید از آن لذت ببریم

بردیا یا گئوماته، فرقی نمی‌کنه. کسی که این کار رو با کمبوجیهٔ من کرده باید تاوان پس بده.

هر سرانجام آغاز داستانی دیگر است...

می‌خوام کتابی بنویسم. داستان زندگی من و تو؛ داستان کمبوجیه و من!