بریده‌هایی از کتاب پارادوکس قدرت

امروزه نیز قدرت هر فرد بستگی به این دارد که بتواند آن گروه‌های اجتماعی را جهت انجام دادن اقدامات هدفمند و مؤثر ترغیب کند. حالا که این قدرت در شبکه‌های ارتباطی ما یافت می‌شود، می‌توان نتیجه گرفت قدرت بستگی به آن دارد که چگونه به دیگران قدرت می‌دهیم و از طریق تأثیرگذاری روزمره بر دیگران آن‌ها را توانمند می‌سازیم: با تصدیق کار خوب دیگران، با گفتن یک جمله از سر تشویق یا برقراری تماس چشمی از سر قدردانی، یا با دادن مسئولیت‌ها، منابع و فرصت‌ها به دیگران. اینکه قدرت در توانمندسازی افراد در شبکه‌های ارتباطی و اجتماعی نهفته است،

قدرت فقط توانایی تأثیرگذاری بر دیگران نیست، یک حالت ذهنی هم هست. احساس قدرت یعنی موجی از امید، لذت و اعتمادبه‌نفس که با آن احساس می‌کنیم ما هم در دنیای اطرافمان نقشی داریم و باید برای خودمان هدف تعریف کنیم.

ما انسان‌ها که اجتماعی‌ترین موجوداتیم، چندین شیوهٔ اجتماعی جهان‌شمول و متمرکز بر دیگری را ایجاد کردیم که دیگران را به خوب بودن وا می‌دارد و موجب ایجاد گروه‌های اجتماعی منسجم و همبسته می‌شود. فرد عاقلی که این کنش‌ها را می‌داند، عجله نمی‌کند و فریفتهٔ قدرت در مسیر ارضای خود و سوءاستفاده از قدرت نمی‌شود، بلکه ترجیح می‌دهد از لذت‌های ارزشمندتری بهره‌مند شود: یعنی ایجاد تغییرات پایدار در دنیا.

یکی از مطالعات اخیر، ۳۲۳ جنبش مخالف را از ۱۹۰۰ تا ۲۰۰۶ در مناطقی از تیمور شرقی تا کشورهای بلوک شوروی بررسی کرد. برخی از این جنبش‌ها از تاکتیک‌های زور و فشار استفاده می‌کردند: بمب، ترور، سر بریدن، شکنجه و کشتار غیرنظامیان. دیگران بر تاکتیک‌های بدون خشونت نظیر راه‌پیمایی، آگاهی‌بخشی، دادخواست و تحریم تکیه کردند. شیوهٔ دوم دو برابر شیوهٔ اول (۵۳ درصد در مقابل ۲۶ درصد) به دستیابی به قدرت سیاسی، جلب حمایت گستردهٔ شهروندان و کمک به سقوط رژیم‌های سرکوبگر موفق شد.

آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی، اروپا، آسیا و خاورمیانه، مردم به این باور رسیده‌اند که بهترین وجه قدرت در شفقت و افزایش رفاه دیگران نمود می‌یابد و مهرورزی و درک دیگران درست به اندازهٔ رفتار محکم، قاطعانه و جسورانه برای رهبری قوی اهمیت دارد.

قدرت ایجاد تغییر در دنیاست. این تعریف در هسته‌اش عمل‌گرایانه است: هدف قدرت تغییر زندگی دیگران است. این تعریف ماهیت اجتماعی ما را منعکس می‌کند: ما با تأثیرگذاری بر دیگران در دنیا تفاوت ایجاد می‌کنیم.

قدرت ما در رفتارهای ساده‌ای است که بین افراد ارتباط ایجاد می‌کند و بیشترین منافع را برای گروه به همراه دارد. تفاوتی که ما در دنیا ایجاد می‌کنیم بستگی به شرایط روز دارد: طرح سؤال درست، تشویق کردن، ایجاد ارتباط با افرادی که آن‌ها را نمی‌شناسیم، دادن یک ایدهٔ جدید. قدرت به طرز شگفت‌آوری در رفتار روزمرهٔ زندگی اجتماعی در دسترس است. برای گرفتار نشدن در پارادوکس قدرت باید بدانیم قدرت پایدار به انجام کارهای ساده‌ای بستگی دارد که منفعتی برای دیگران داشته باشد.

رفتار مسری است. وقتی چیزی را با غریبه‌ای تقسیم می‌کنید، نوزده درصد بیشتر احتمال دارد که آن غریبه با چند غریبهٔ دیگر این کار را تکرار کند. غریبهٔ جدید به‌نوبهٔ خود هفت درصد سخاوتمندتر در تعامل با غریبه‌های دیگر عمل خواهد کرد که حالا با دو واسطه از شما فاصله دارد. اگر کارهایی انجام دهید که برایتان شادی‌آور باشد، این کار نه‌تنها باعث افزایش خوشحالی دوست شما می‌شود، بلکه روحیهٔ دوستِ دوست شما را نیز، که حتی او را نمی‌شناسید، تقویت می‌کند.