بریده‌هایی از کتاب غریبه عجیب

شیطان به‌کرات می‌گفت که نژاد بشر زندگانی‌اش توأم با خودفریبی است؛ این موجود از گهواره تا گور با ظواهر و اوهامی که آن‌ها را با واقعیت اشتباه می‌کند خود را گول می‌زند و این امر زندگی او را به صورت وهم و فریب درمی‌آورد. از میان آن صفات حسنه‌ای که انسان به خود نسبت می‌دهد و به آن‌ها می‌نازد حتی یکی را هم فی‌الواقع ندارد. آدمی خویشتن را اطلس می‌پندارد و حال آنکه دلقی بیش نیست.

اجتماع بشری احساسات و عقاید خود را سرکوب می‌کند و از عدهٔ معدودی پیروی می‌کند که بیش از دیگران سر و صدا راه می‌اندازند.

«عجب الاغی هستی! تو این‌قدر نفهمی که تا به حال متوجه نشده‌ای که عقل با خوشبختی جمع نمی‌شود. هیچ فرد عاقلی نمی‌تواند خوشبخت باشد، زیرا در نظر عاقل زندگی یک امر واقعی است و او می‌بیند که این امر واقعی چه چیز وحشتناکی است. فقط دیوانگان می‌توانند خوشبخت باشند

من نژاد شما آدم‌ها را می‌شناسم. این نژاد از یک مشت گوسفند تشکیل شده. اقلیت‌ها بر آن حکومت می‌کنند، حکومت اکثریت به‌ندرت اتفاق می‌افتد، یا اصلاً اتفاق نمی‌افتد. اجتماع بشری احساسات و عقاید خود را سرکوب می‌کند و از عدهٔ معدودی پیروی می‌کند که بیش از دیگران سر و صدا راه می‌اندازند. گاهی حق به جانب این عده است و گاهی نیست؛ ولی برحق بودن و نبودن اهمیتی ندارد، جماعت در هر حال از آن‌ها پیروی می‌کند.