بریده‌هایی از کتاب آنتیگونه به روایت برتولت برشت و دو داستان

آنچه منسوخ است و کهنه همه را کهنه گرفتن.

کشته‌ای در کنار کشته، کامیابی‌ای عروسانه، اما محجوب در مغاک خاک. اینک شاه خویشتن در راه است که بیاید.

آنتیگونه: تو جوان‌تری، آری. وحشت و واقعهٔ کمتری دیده‌ای. اما گذشته را، اگر که رها کردی، گذشته نمی‌ماند.

شهر خود چنین می‌کند، خود به پای دشمن می‌افتد اگر که سر خم کند، زیرا انسانی که سر خم کرد فرودِ بلا را نمی‌بیند، بلکه نگاهش تنها به زمین دوخته است و دریغا که نصیبِ زمین هم خواهد شد.

کاش شیوه‌ای داشتی که می‌شد دوستت بدارم، پدر! و نمی‌گفتی حق تنها با توست و نه با هیچ‌کس دیگر.

ای شما مشتی ناسپاس! گوشت را می‌لمبانید، اما از پیش‌بندِ خونینِ آشپز اکراه دارید!