بریده‌هایی از کتاب چرا سوسیالیست نیستم

دیدگاه‌های بچه‌ها دربارهٔ انصاف، با افزایش سن از تساوی‌طلبی به شایسته‌سالاری تغییر می‌کند."»(۱۵)

نیکولاس کَسِی در نیویورک‌تایمز گزارش داد: بخش‌های بیمارستانی به محل تلاقی نیروهای متلاشی‌کنندهٔ ونزوئلا تبدیل شده‌اند. در بعضی بیمارستان‌ها اثری از دستکش و صابون نیست. معمولاً، داروهای سرطان فقط در بازار سیاه پیدا می‌شود. برق چنان کم است که دولت فقط دو روز در هفته کار می‌کند تا در مصرف انرژی باقیمانده صرفه‌جویی شود. در دانشگاه بیمارستان آدنس در شهر کوهستانی مریدا، آب کافی برای شستن خون از میز جراحی وجود نداشت. پزشکانی که برای جراحی آماده می‌شدند، دستان‌شان را با بطری‌های آب گازدار تمیز می‌کردند. دکتر کریستین پینو، از جراحان بیمارستان، گفت: «مثل قرن نوزدهم است.»(۶)