بریده‌هایی از کتاب ماتروشکا

بیزارم از آدم‌هایی که تو را به مرز جنون می‌کشند و بیمارت می‌کنند، بعد با خون‌سردی می‌پرسند: «چرا دیوونه شدی عزیزم؟» زخمی‌ات می‌کنند، تکه‌تکه‌ات، بعد می‌گویند: «اِ! مردی؟ چرا؟»

بازی عوض شده بود. همه‌مان عوض شده بودیم. اما زخم‌های آدم هیچ‌وقت عوض نمی‌شوند

روزگار طبعت رو عوض می‌کنه. یاد می‌گیری با همه‌چیز بسازی، حتی دشمن‌هات.