بریده‌هایی از کتاب نجیب بنی امیه

«هیچ یادم نمی‌رود شبی از شب‌ها خدیجه وحشت‌زده بر من وارد شد و چون علت را جویا شدم، فرمود: "شب گذشته در خواب دیدم خورشید مکه به صورت انسانی از آسمان هبوط کرده و وارد خانهٔ من شده. سپس تمامی قریش دسته‌دسته و فوج‌فوج برای عرض تبریک و شادباش به دیدارم آمدند."

بی‌شک وسعت قلب او به‌اندازهٔ کل شهر بود یا بهتر است بگویم کل حجاز. در حالی که خون خون ما را می‌خورد و شمشیر می‌زدی، دمی از ما جاری نمی‌شد، محمد قومش را دعای خیر می‌کرد و علی آمین آن را می‌گفت!

زمزمه‌وار و شرمگین پرسیدم: «آیا امویان نیز می‌توانند اسلام بیاورند؟ خدای تو ایمان مرا می‌پذیرد؟»

محمد سلام داد و نمازش به پایان رسید. سپس به‌طرف من چرخید و فرمود: «تو اولین نگارندهٔ بسم الله الرحمن الرحیم نزد خداوند و جبرائیل امین می‌باشی.»

نوزاد را بوسیدند و رو به جماعت فرمودند: «نامش فاطمه و لقبش زهراست. هرکس او را بیازارد، مرا آزرده و هرکس مرا بیازارد، خداوند را آزرده است!»

ابوسفیان نگاه غضبناکی به پدر انداخت و به‌سوی من چرخید: «افسوس و صد حیف با سعید رفاقت دیرینه دارم وگرنه می‌دادم همین امشب مقابل عام‌وخاص فلکت کنند تا بفهمی حکایت امیه و هاشم، حکایت دوقلوی به‌هم‌چسبیده‌ای است که تنها خون، آن‌ها را از هم جدا می‌کند!»

تنها علی دعوت نبی مکرم اسلام را لبیک گفت. از جا برخاست و دستانش را پیش برد تا با محمد بیعت کند: «یا رسول‌الله، من حاضرم با مال و جان و ناموس خویش در راه شما قدم بردارم.» محمد به او لبخند زد و باز سؤال خود را میان جمعیت مطرح کرد، اما پاسخی نیامد و تنها علی که نوجوانی سیزده‌ساله بود، هر بار با شجاعت تمام پیش رفت تا با پسرعم خویش بیعت کند.

شهادتین اگرچه دو جملهٔ ساده به نظر می‌رسید، اما به‌واقع از آن لحظه به‌بعد مرا وارد دنیای دیگری کرد. با جاری‌شدن آن جملات، تعهدات سفت و سختی بابت دنیای وحشی و مادی ماقبل خود می‌دادم.

آن زمان پنج سال بیشتر نداشتم که خبر شکاف کعبه و ورود فاطمه بنت اسد به داخل آن زبانزد خاص‌وعام شد. پس از سه روز مادر و نوزاد از خانهٔ خدا خارج شدند. دیگران هرچه کردند، نتوانستند طی آن مدت مزاحم خلوت آن دو شوند. فاطمه چیزهای عجیبی می‌گفت، از سخن‌گفتن با هاتف غیب تا شنیدن صدای لبیک فرشتگان. قریشیان او را مسخره می‌کردند

به قول پدرم، حکایت بنی‌امیه و بنی‌هاشم، حکایت دوقلوی به‌هم‌چسبیده‌ای بود که تنها خون، آن‌ها را از هم جدا کرد!