بریده‌هایی از کتاب سی و ۳

اگر به جایگاهی کمتر از شهادت راضی شویم، مصداق بارز «خسر الدنیا و الآخرة» می‌شویم.

ولی معجزه همیشه رخ نمی‌دهد! من حتی منتظر معجزه هم نیستم. فقط سعی می‌کنم به وظیفه‌ام عمل کنم و به قول حاج قاسم، نتیجهٔ نهایی را به خدا بسپارم.

هر درخت زیتون خودش به‌تنهایی یک رزمنده است!

ای کاش انسان‌ها می‌توانستند مسائل را با تفکر دیگران ببینند و بسنجند. شاید این‌گونه به یکدیگر حق می‌دادند

دوست داشتم حتی اگر قرار است شکست بخوریم، زمانی باشد که در اسلحه‌هایمان فشنگی نمانده باشد و در تنمان رمقی!

کاش همه می‌فهمیدند که سکوت و کوتاه‌آمدن در برابر این جماعت خدانشناش، یک خیال خامِ احمقانه است. این‌ها به صغیر و کبیر ما رحم نمی‌کنند. به همین خاطر باید هر روز قوی‌تر از قبل شویم و اجازه ندهیم که بر ما و ناموسمان مسلط شوند!

«روحیه» برای ما مهم‌ترین اصل است!

دوست داشتم حتی اگر قرار است شکست بخوریم، زمانی باشد که در اسلحه‌هایمان فشنگی نمانده باشد و در تنمان رمقی!

در واقع حاج رضوان و حاج عماد یک نفر بودند، اما چیزی که دشمن و حتی عدهٔ زیادی از مردم لبنان و رزمندگان حزب‌اللّه فکر می‌کردند این بود که حاج رضوان دست راست حاج عماد است! این نهایت درایت بچه‌های اطلاعاتی حزب‌اللّه بود. از یک نفر، دو نفر ساخته بودند، دو نفری که خیلی قوی، پرهیبت و باهوش بودند. حاج قاسم به شوخی می‌گفت: «ما حاج عماد را گذاشته‌ایم روبه‌روی آینه و حاج رضوان پدید آمده است!»

سورهٔ «والضحی» را بخوانید. این سوره به ما می‌گوید که هیچ‌وقت تنها و رها نبوده‌ایم و نخواهیم بود. خدا را شکر کنید که قرآن و اهل‌بیت را دارید. کسی که قرآن را در جیبش و نام حسین‌بن‌علی را بر لبش دارد هیچ‌گاه تنها نخواهد ماند. والسلام!

کشور تا دلت بخواهد دکتر و مهندس دارد و خواهد داشت، اما چیزی که نداریم و هر روز بابت آن ضربه می‌خوریم و عقب می‌افتیم نخبهٔ دلسوزِ مردم است، کسی که فکر و ذهنش رفع نیاز مردم، و هدفش خدمت به آن‌ها باشد.

شعار و اعتقاد همیشگی حاج عماد می‌افتادم که بیش از ده بار از او در این چند سال شنیده بودم: «هرچیزی را می‌شود دور زد و هیچ مانعی بر سرِ راه ما نیست، اگر درست فکر و برنامه‌ریزی کنیم و به خداوند توکل کنیم.»

حاجی گفت: «انجام هیچ کار جدیدی ساده نیست. مگر آزادسازی خرمشهر راحت بود؟»

خدا به همهٔ ما تا زمانی که کاری برای انجام‌دادن داشته باشیم، مهلت می‌دهد.

هرطور که حساب می‌کردیم، خودی به شمار می‌آمدند، از آن خودی‌های بی‌خودی و بی‌خاصیت!

«اینکه دشمن نداند که دارد از کجا ضربه می‌خورد، از خود ضربه‌زدن مفیدتر است!»

«سید هم صحنه را دید. ساعر دارد می‌سوزد و غرق می‌شود. اللّه‌اکبر!» - اللّه‌اکبر!

«فقط با یاد خداست که دل‌ها آرام می‌گیرد. برادر جان! ما هروقت دلمان می‌گیرد، یا به مقتل شهدا می‌رویم یا به نقطهٔ جدایی انسان از انسانیت می‌آییم.

خوابی که در آن حاجی و حاج عماد شهید شده باشند و من و سید تک‌وتنها مانده باشیم بی‌ارزش است، حتی اگر در آن پیروز شده باشیم. پیروزی بدون حاجی و حاج عماد برای من، فرقی با شکست نداشت

«"بیا" را کسی می‌گوید که مسیر را رفته و از بقیه جلوتر است، اما "برو" را کسی می‌گوید که نمی‌خواهد خودش برود و فقط می‌خواهد تماشاگر باشد.»

اما کارِ مقدس همیشه باقی می‌ماند، هم خودش، هم اثرش و هم تاریخش! کار مقدس عملی است که فقط برای جلب رضایت خداوند متعال انجام می‌شود، مثل کاری که حضرت سیدالشهدا (ع) انجام داد. حرکتِ او تا ابد اثر دارد و می‌ماند. در عملِ مقدس، خودخواهی، جاه‌طلبی، پارتی‌بازی، حزب‌بازی و چاپلوسی جایی ندارد.

فقط هفت دقیقه خوابم برده بود، ولی نتیجهٔ یک عمر مبارزه را دیده بودم.

من می‌دانم که ما بالاخره یک روز بر صهیونیست‌های شهرک‌نشین غلبه می‌کنیم، اما پس از اخراج‌کردن آن‌ها، ما همچنان درگیر این صهیونیست‌های داخلی لبنان خواهیم بود.

من می‌دانم که ما بالاخره یک روز بر صهیونیست‌های شهرک‌نشین غلبه می‌کنیم، اما پس از اخراج‌کردن آن‌ها، ما همچنان درگیر این صهیونیست‌های داخلی لبنان خواهیم بود.

همیشه بزرگ‌ترین معضل ما در لبنان این بود که خبرها زود دست‌به‌دست می‌شد و این دست‌به‌دست‌شدن

«حاجی! اگر جنگ شروع شود، به نظر شما چند روز طول می‌کشد؟» - تا زمانی که به دشمن ثابت کنیم دیگر زورش به ما نمی‌رسد و نمی‌تواند شکستمان بدهد!

کارهای بزرگِ زیادی بوده‌اند که اثرات زیادی روی ملت‌ها گذاشته‌اند، ولی جاودانه نبوده‌اند. تاریخ انقضای کارهای بزرگ یک روزی فرامی‌رسد، اما کارِ مقدس همیشه باقی می‌ماند، هم خودش، هم اثرش و هم تاریخش!

«نیرویی که خسته باشد به درد نمی‌خورد.

سید هم که با یک سخنرانی ساده‌اش می‌توانست ملتی را زنده کند.

این خاصیت منافق است که اگر احساس کند جان، مال یا منافعش در خطر است، لال می‌شود و دیگر حرف اضافه نمی‌زند.