بریده‌هایی از کتاب خانه رویاها

"نفرت، عشقی است که مسیرش را گم کرده."

از میان نامه‌های هواداران یکی از نامه‌ها برای ماد به طور خاصی ارزشمند بود، نامه‌ای ازطرف مارک توآین هفتاد و سه‌ساله‌ـ یکی از نویسندگان محبوب کودکی‌اش‌ـ او آنی را ستوده و نوشته بود، "از شخصیت جاودانی آلیس به بعد کودکی محبوب‌تر و دوست‌داشتنی‌تر از آنی سراغ ندارد."

"تا زمانی‌که بتوانیم کار کنیم می‌توانیم زندگی را زیبا سازیم!

"هیچ نوع تنهایی‌ای بدتر از تنهایی در میان جمع نیست."

"احساس می‌کنم در ماتم رؤیاهای ازدست‌رفته‌ام گریستم. رؤیایی که هیچ‌گاه ممکن نبود برآورده شود. رؤیای یک دختر از ازدواج با مردی که عاشقش است و همسر ایدئالش می‌شود. تا بی‌هیچ تردیدی با شکوه تمام خود را تقدیم او کند. این رؤیای همهٔ ماست. و وقتی برآورده نمی‌شود و تسلیم می‌شویم احساس می‌کنیم چیزی وحشی، شیرین و وصف‌نشدنی از زندگی‌مان رفته است!"

"من... در سرشتم خون آتشین مونتگمری‌ها و وجدان مذهبی مکنیل‌ها را دارم. هیچ‌کدام آن‌قدر قوی نیست که دیگری را کنترل کند. وجدان مذهبی نمی‌تواند مانع خون آتشین شود... اما می‌تواند تمام لذت آن را زهرمار کند که می‌کند."