بریده‌هایی از کتاب آخرین ایستگاه

اگرچه تقویم امروز را از دیروز و فردا جدا می‌کند اما در زندگی واقعی مرز مشخصی میان گذشته و حال و آینده نیست. همهٔ ما عظمتی از زمان در اختیار داریم، چیزی بیشتر از آنکه بتوانیم به تنهایی تحملش کنیم؛ پس زندگی می‌کنیم، و می‌میریم...

همیشه فکر کرده‌ام که زندگی مثل یک کتاب است؛ ابتدا صفحهٔ اول را ورق می‌زنی، و سپس صفحهٔ بعدی را؛ و همین‌طور که صفحات را ورق می‌زنی بالاخره به آخرین صفحه می‌رسی. درعین‌حال، زندگی هیچ شباهتی هم به داستانِ درون کتاب‌ها ندارد. زندگی شاید کلماتی داشته باشد، شاید صفحاتش شماره بخورند، اما هیچ طرح و پیرنگی ندارد. شاید راهی برای پایان پیشنهاد کند، اما نقطهٔ پایانی ندارد.