بریده‌هایی از کتاب مراقبه به روش سامورایی

گر معتقدیم که باید بنشینیم و با چشمان بسته وضوح آرامش‌بخش را پیدا کنیم، درواقع خود را محدود کرده‌ایم. گرچه برای بیشتر مردم دلیلی برای چنین محدودیتی وجود ندارد و برخلاف حقیقتی است که باور داریم مراقبه باید به روش خاصی انجام شود.

کمال‌گرایی ناشی از یک ایدهٔ خودخواهانه است که ما باید در کاری که انجام می‌دهیم بی‌عیب‌ونقص باشیم، اما چنین چیزی غیرممکن است. این احساس اساساً از به‌دنبال تأیید بودن یا فرار از مسئولیت ناشی می‌شود. اگر احساس کنیم می‌توانیم در کاری بهترین باشیم، کمال‌گرایی ممکن است ما را به جلو سوق دهد و نتایج چشمگیری همراه با مهارت و دانش برای ما حاصل کند؛ اما چون کمال‌گرایی یک انرژی ناخودآگاه است، در مقابل آگاهی قرار می‌گیرد. اگر ما کمال‌گرایی را تقویت کنیم آنچه روی خواهد داد این است که درنهایت در حوزه‌هایی که خود را ناکافی و ناکارآمد تصور می‌کنیم مجبور به تسلیم شدن و کناره‌گیری می‌شویم.