بریده‌هایی از کتاب آب دوغ خیار

کسی که به ولی‌نعمت خود لطفعلی‌خان خیانت کرده هیچ بعید نیست که بعدها هم همان روال را ادامه دهد و به ما نیز خیانت بورزد!

میرزا آقاخان نوری که مردی سیاس و حقه‌باز بود این نکته را به‌خوبی درک کرده بود که تنها راه حفظ مقام خویش اثبات چاکری و بندگی‌اش به شخص شاه است. در این صورت بود که او می‌توانست با خیال راحت و فراغ بال مشغول ویران کردن بنای مملکت شود و احدی یارای ایستادن در مقابلش را نداشته باشد.

در زمان خاقان فتحعلی‌شاه مملکت آن‌چنان بسامان بوده است که کسی پیدا نشد تا نامهٔ ارسالی ناپلئون بزرگ را که درمورد مسائل و چالش‌های پیش روی منطقه بود به فارسی ترجمه کند و عین نامه را پس فرستادند!... اما الان چه؟! حداقل چهار یا پنج هزار نفر در طهران هستند که زبان فرانسه می‌دانند!... حیف نبود آن دوران؟ هنوز چشم و گوش مردم این‌طور باز نشده بود و این‌گونه گستاخی نمی‌کردند!...