بریده‌هایی از کتاب آب دوغ خیار

در زمان خاقان فتحعلی‌شاه مملکت آن‌چنان بسامان بوده است که کسی پیدا نشد تا نامهٔ ارسالی ناپلئون بزرگ را که درمورد مسائل و چالش‌های پیش روی منطقه بود به فارسی ترجمه کند و عین نامه را پس فرستادند!... اما الان چه؟! حداقل چهار یا پنج هزار نفر در طهران هستند که زبان فرانسه می‌دانند!... حیف نبود آن دوران؟ هنوز چشم و گوش مردم این‌طور باز نشده بود و این‌گونه گستاخی نمی‌کردند!...