بریده‌هایی از کتاب مردمک‌های قرمز

هر زهری پادزهری داره.

«تصمیمی نگیر که بقیه عمرت را در پشیمانی بگذرونی

برام فرقی نمی‌کنه که کجا زندگی کنم. مرزها برام معنی نداره. شاید برات خنده‌دار باشه اما همیشه دوست دارم بگم اهل زمینم و تنها چیزی که برام مهمه چیزیه که هستم.

تصمیمی نگیر که بقیه عمرت را در پشیمانی بگذرونی

برام فرقی نمی‌کنه که کجا زندگی کنم. مرزها برام معنی نداره. شاید برات خنده‌دار باشه اما همیشه دوست دارم بگم اهل زمینم و تنها چیزی که برام مهمه چیزیه که هستم.

اما هر زهری پادزهری داره

هیچ‌وقت غم را این‌گونه نچشیده بود. همیشه ته دلش به چیزی امید داشت که به حرکت، وادارش می‌کرد اما این بار چیزی جز سیاهی نمی‌دید. واقعاً درد می‌کشید و برخلاف همیشه نمی‌توانست دردش را از کسی مخفی کند. تحمل این درد بزرگ‌تر و عمیق‌تر از توانش بود