بریده‌هایی از کتاب راه و رسم تجارت

معاویة بن‌وهب به امام صادق (ع) گفت: می‌گویند مردی از انصار از دنیا رفت و دو دینار بدهکار بود. پیامبر (ص) بر او نماز میت نخواند و فرمود: خودتان بر دوستتان نماز بخوانید. تا این‌که برخی از خویشانش بدهی او را ضامن شدند.

نُه جزء روزی در کسب و تجارت است.

امیرمؤمنان علی (ع) فرمود: وقتی چیزها با هم هم‌جفت می‌شدند، کسالت و تنبلی، با بی‌حوصلگی درهم آمیخت و فرزندی به نام فقر و تنگدستی برای صاحب خود به‌بار آوردند.

بلکه باید بگویی: خدایا، از روزیِ گسترده‌ات نصیبم کن.

بارالها! من روزیِ گسترده و پاکیزه‌ای از روزی‌های تو را می‌خواهم.

امیر مؤمنان علی (ع) فرمود: بی‌گمان خدا(عز)کسی را که حرفه بداند و امانت‌دار باشد، دوست می‌دارد.

مگر نمی‌دانی که اصحاب کهف هم صرّاف بوده‌اند؟

۶. اسماعیل رازی می‌گوید: خدمت امام صادق (ع) رسیدم و دو پیراهن همراهم بود. آن‌حضرت به من فرمود: از طرف شما لباس‌های بسیاری به من می‌رسد، ولی هیچ‌یک همانند این‌دو پیراهنی که با خود آورده‌ای نیستند. گفتم: قربانت گردم! همسرم آن‌ها را می‌بافد و من نیز می‌دوزم. حضرت فرمود: تو بافنده‌ای. گفتم: بله. فرمود: بافندگی را رها کن. گفتم: چه‌کار کنم؟! فرمود: شمشیر تیز کن. من دویست‌درهم داشتم که با آن شمشیرها و آینه‌های کهنه خریدم و در ری فروختم و سود بسیاری کردم.

از امام باقر (ع) دربارهٔ شغل حجامت‌گری پرسیدند. فرمود: اگر شرط پرداخت مزد نکند، اشکالی ندارد.