بریده‌هایی از کتاب سیصد و شصت و پنج روز در صحبت فردوسی

خرد افسر شهریاران بوَد خرد زیور نامداران بود خرد زنده جاودانی شناس خرد مایه زندگانی شناس خرد چشم جان است چون بنگری تو بی چشم شادان جهان نسپری کسی کاو خرد را ندارد به‌پیش دلش گردد از کرده خویش ریش همیشه خرد را تو دستور دار بدو جانت از ناسزا دور دار

گناه جمشید عُجب و غرور و خودبینی بود. او آن نصیحت شیطان به موسی را که: گفت دایم یاد دار این یک سخن «من» مگو تا تو نگردی همچو من نشنود و به جای سپاس هورمزدی خود را به ژرفای دره خودپسندی انداخت

فریدون فرخ فرشته نبود به مشک و به عنبر سرشته نبود به داد و دهش یافت آن نیکویی تو داد و دهش کن فریدون تویی شاهنامه