بریده‌هایی از کتاب هم نوایی در پاییز

بی‌تردید زنی که عاشق شده، حتی اگر بالای شصت سال داشته باشد، در شوروشوق کم از دخترکان نوزده‌ساله ندارد

«ولی بعضی وقت‌ها تکون‌دادن کسی که زمین خورده کار عاقلانه‌ای نیست. ممکنه بیشتر بهش آسیب بزنی تا اینکه کمکی بهش بکنی.»

«کریسمس می‌آد، ولی سالی یه باره؛ وقتی هم می‌آد شادی می‌آره...»

، هیچ کاری رو که دلت نمی‌خواد انجام نده، یا اجازه نده هیچ‌کس بهت بگه چی‌کار باید بکنی. خودت تصمیم بگیر. هرچی باشه، زندگی خودته.»

بازنشستگی مسئله‌ای جدی بود و باید به دیدهٔ احترام به آن نگاه می‌شد، هرچند تصور اینکه بازنشسته‌شدن چطور چیزی است برای بیشتر پرسنل غیرقابل‌درک بود. بازنشستگی وضعیتی بود که بی‌تردید باید سبک‌سنگینش می‌کردی و برایش آماده می‌شدی‌‌‌‌یا به‌قول آنها درباره‌اش «تحقیق می‌کردی»

«کاش بازنشستگی زودتر برسه.» خب، حالا رسیده بود، این هم از بازنشستگی. هر زنی همیشه می‌تواند کلی کار برای خودش بتراشد که وقتش را با آنها پر کند.

«هر زنی همیشه می‌تونه کلی کار برای خودش بتراشه که وقتش رو باهاشون پر کنه.»

چیزی که از وقتی از آنجا بیرون آمده بود همچنان ذهنش را به خودش مشغول کرده بود مسئلهٔ جزئی و بی‌ربطی بود، منظرهٔ یک قوطی نصفه‌بازشدهٔ کنسرو گوشت که هنوز روی سینی ظرف‌شویی بود. همیشه تعجب می‌کرد که زن‌ها، پای بازکردن یک قوطی ساده که وسط می‌آید، چقدر ناتوان و بی‌دست‌وپا هستند.

هر تجربهٔ ناراحت‌کننده‌ای نتایج غیرمنتظره‌ای دارد که لزوماً مناسب‌ترین و دلخواه‌ترین نتایج ممکن نیستند

کل زندگی چیزی نبود جز یک فرصت بزرگ.

زندگی هنوز هم امکان‌های بالقوهٔ بی‌شماری برای تغییر در خود دارد.