بریده‌هایی از کتاب پی یر و ژان

«استعداد یعنی صبری طولانی.»

زندگی از متفاوت‌ترین، غیره‌منتظره‌ترین، ضد و نقیض‌ترین و نامتجانس‌ترین چیزها ساخته شده است؛ زندگی بی‌رحم، بی‌منطق و بی‌ربط است، مملو از فجایع توجیه‌ناپذیر، غیرعقلانی و متناقضی که باید زیر عنوان حوادث متفرقه دسته‌بندی شوند.

اما لحظهٔ ورود، به این فکر کرد که آنجا دوستانی خواهد دید، آشنایانی، افرادی که می‌بایست با آن‌ها حرف می‌زد؛ و انزجاری ناگهانی نسبت به این نوع رفاقت‌های مبتذل پای چند نیم‌فنجان و چند پیالهٔ کوچک، وجودش را فراگرفت.

زندگی از متفاوت‌ترین، غیره‌منتظره‌ترین، ضد و نقیض‌ترین و نامتجانس‌ترین چیزها ساخته شده است؛ زندگی بی‌رحم، بی‌منطق و بی‌ربط است، مملو از فجایع توجیه‌ناپذیر، غیرعقلانی و متناقضی که باید زیر عنوان حوادث متفرقه دسته‌بندی شوند.

دوستی خوب بود، از آن دوستان خوبی که کمتر به فکرشانیم، چون از ایشان اطمینان داریم.

من فقط سادگی را دوست دارم که در سلیقه مثل صداقت است در شخصیت.

«استعداد یعنی صبری طولانی.» فرد باید آنچه را می‌خواهد بگوید خوب و با دقت کافی مطالعه کند تا بُعدی از آن کشف کند که هیچ‌کس ندیده و به زبان نیاورده است.

بی‌شک برای آن‌ها دوستی خوب بود، از آن دوستان خوبی که کمتر به فکرشانیم، چون از ایشان اطمینان داریم.

ذهنی حساس و درعین‌حال دوراندیش داشت، از کوره در می‌رفت، بعد استدلال می‌کرد، بر طغیان‌ها و غلیان‌های خود مهر تأیید می‌گذاشت یا آن‌ها را نکوهش می‌کرد. اما طبیعت اولیهٔ او در نهایت قوی‌تر بود و مرد حساس همواره بر مرد باهوش تسلط داشت.

مرد هرگز نباید بیکار بماند.

آنچه ارزش معنوی، ارزش فکری شخص را تعیین می‌کرد ثروت نبود. برای افراد میان‌مایه ثروت دلیلی برای حقارت بود، درحالی‌که اهرمی قدرتمند به دست افراد قوی می‌داد.

وقتی تنها نباشیم دیگر چندان سرگردان نیستیم. وقتی دستخوش تشویش و تردیدیم، دست‌کم جنبش کسی را نزدیک خود حس می‌کنیم، وقتی رنج می‌کشیم، گفتن "تو" به یک زن خودش نعمتی است.

زن‌ها باید یا در رؤیا یا در هاله‌ای از تجمل بر ما ظاهر شوند تا ابتذالشان رنگی شاعرانه بگیرد.

آیا زن‌ها همه، همه این توانایی خارق‌العادهٔ نسیان را ندارند که پس از چند سال به‌سختی مردی را به‌جا می‌آورند که دهان و تمام پیکر خود را در معرض بوسه‌هایش قرار داده‌اند؟ بوسه همچون آذرخش فرود می‌آید، عشق همانند طوفان می‌گذرد، سپس زندگی از نو مثل آسمان آرام می‌شود و به‌سان گذشته از سر گرفته می‌شود. آیا طوفان در یادها باقی می‌ماند؟

در هرچیز قسمتی نامکشوف وجود دارد، چون ما عادت داریم از چشمان خود تنها با یاد تفکرات پیشین دربارهٔ آنچه می‌بینیم، استفاده کنیم. در کوچک‌ترین مسائل نیز ذره‌ای هست که ناشناخته باقی مانده باشد. بیایید آن را پیدا کنیم. برای توصیفِ آتشی فروزان و درختی میان دشت، مقابل این آتش و این درخت بایستیم، تا وقتی که برای ما به هیچ درخت و هیچ آتشی شباهت نداشته باشند. بدین شکل می‌توان خلاقیت داشت.

با خود می‌اندیشید: «تقلاهای ما شبیه کارهای این بچه‌هاست.» سپس از خود پرسید آیا عاقلانه‌ترین کار در زندگی این نیست که دو سه‌تا از این موجودات بی‌حاصل را تولید کند و خرسند و کنجکاو شاهد بزرگ‌شدنشان باشد. و هوس ازدواج به سرش زد. وقتی تنها نباشیم دیگر چندان سرگردان نیستیم. وقتی دستخوش تشویش و تردیدیم، دست‌کم جنبش کسی را نزدیک خود حس می‌کنیم، وقتی رنج می‌کشیم، گفتن "تو" به یک زن خودش نعمتی است.

من کاملاً با نظر ژان موافقم. من فقط سادگی را دوست دارم که در سلیقه مثل صداقت است در شخصیت.»