بریده‌هایی از کتاب پی یر و ژان

زندگی از متفاوت‌ترین، غیره‌منتظره‌ترین، ضد و نقیض‌ترین و نامتجانس‌ترین چیزها ساخته شده است؛ زندگی بی‌رحم، بی‌منطق و بی‌ربط است، مملو از فجایع توجیه‌ناپذیر، غیرعقلانی و متناقضی که باید زیر عنوان حوادث متفرقه دسته‌بندی شوند.

اما لحظهٔ ورود، به این فکر کرد که آنجا دوستانی خواهد دید، آشنایانی، افرادی که می‌بایست با آن‌ها حرف می‌زد؛ و انزجاری ناگهانی نسبت به این نوع رفاقت‌های مبتذل پای چند نیم‌فنجان و چند پیالهٔ کوچک، وجودش را فراگرفت.

در هرچیز قسمتی نامکشوف وجود دارد، چون ما عادت داریم از چشمان خود تنها با یاد تفکرات پیشین دربارهٔ آنچه می‌بینیم، استفاده کنیم. در کوچک‌ترین مسائل نیز ذره‌ای هست که ناشناخته باقی مانده باشد. بیایید آن را پیدا کنیم. برای توصیفِ آتشی فروزان و درختی میان دشت، مقابل این آتش و این درخت بایستیم، تا وقتی که برای ما به هیچ درخت و هیچ آتشی شباهت نداشته باشند. بدین شکل می‌توان خلاقیت داشت.

«استعداد یعنی صبری طولانی.» فرد باید آنچه را می‌خواهد بگوید خوب و با دقت کافی مطالعه کند تا بُعدی از آن کشف کند که هیچ‌کس ندیده و به زبان نیاورده است.

با خود می‌اندیشید: «تقلاهای ما شبیه کارهای این بچه‌هاست.» سپس از خود پرسید آیا عاقلانه‌ترین کار در زندگی این نیست که دو سه‌تا از این موجودات بی‌حاصل را تولید کند و خرسند و کنجکاو شاهد بزرگ‌شدنشان باشد. و هوس ازدواج به سرش زد. وقتی تنها نباشیم دیگر چندان سرگردان نیستیم. وقتی دستخوش تشویش و تردیدیم، دست‌کم جنبش کسی را نزدیک خود حس می‌کنیم، وقتی رنج می‌کشیم، گفتن "تو" به یک زن خودش نعمتی است.

بی‌شک برای آن‌ها دوستی خوب بود، از آن دوستان خوبی که کمتر به فکرشانیم، چون از ایشان اطمینان داریم.

من کاملاً با نظر ژان موافقم. من فقط سادگی را دوست دارم که در سلیقه مثل صداقت است در شخصیت.»